Τις προάλλες που λέτε, εκεί που άκουγα την αγαπημένη μου εκπομπή, που δεν είναι άλλη φυσικά από το The Joe Rogan Experience, είχα την ευκαιρία να ακούσω έναν καθηγητή πανεπιστημίου να μιλάει για την σημασία της ανίας, λαϊκιστί βαρεμάρα ή, όπως το λένε στο χωριό μου, boredom. Στην αρχή μπορώ να πω ήμουν πολύ δύσπιστος …
Flowers always made me feel better and cheered me up. These days in which everyone goes through a lot, you should find something that makes you feel good and grateful. As for me, I am most grateful for my family because above all, they are my friends.
Ο γεννημένος για τον πόλεμο έχει θέση σ’ αυτήν την κοινωνία. Στις καρδιές των πιο χαοτικών έχω δει τάξη, καθώς μιλάνε. “Δεν είμαστε φτιαγμένοι για ηδονή. Αν δεν υπήρχε ο πόνος, ο άνθρωπος δεν θα εξελισσόταν. Είμαστε γεννημένοι για να επιβιώνουμε και να προσαρμοζόμαστε. Η προσαρμογή όμως οδηγεί στην απληστία”. Να σημειωθεί πως ένας βασιλιάς …
Σε ένα όμορφο μεσημεριανό πάνω από εκατό χιλιάδες άνθρωποι πλημμυρίζουν τους δρόμους μεγάλων πόλεων πρωταγωνιστώντας στην πολύ προσωπική τους ταινία. Όλοι, και οι εκατό κάτι χιλιάδες, έχουν ρόλο πρωταγωνιστή⸱ βιώνουν τον κόσμο μέσα από τη δική τους ματιά, μέσα από τη δική τους ιστορία και μέσα από τα δικά τους συναισθήματα. Ο ίδιος αυτός απέραντος κόσμος …
Ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα δεν υπήρξε στο σημείο απόλυτης αλληλεπίδρασης και συντονισμού στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα. Ταξιδεύεις στην Ινδία και το Μαρόκο και ξάφνου γίνεσαι ένα με την εκεί επικρατούσα μόδα, κουλτούρα και ρυθμό ζωής, λαμβάνεις διάσπαρτες πληροφορίες για την πολιτική κατάσταση του Λιβάνου, παίρνεις θέση για το Brexit και τις εκλογές στις ΗΠΑ. Αυτά …
Τις προάλλες που είχα μια συζήτηση, ένας γνωστός μού εκδήλωσε τη δυσαρέσκειά του για την τάση ορισμένων που διαβάζουν τα λεγόμενα ΄΄εμπορικά βιβλία΄΄ να δηλώνουν λάτρεις των βιβλίων. Εγώ από την πλευρά μου υποστήριξα πως αν και στο παρελθόν θα συμφωνούσα με αυτήν την αγανάκτηση, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο καθένας έχει τα δικά …
Ο κόσμος αυτός, αντιμετωπίζει κάθε εγχείρημα, υπό το πρίσμα μίας διαζευκτικής κρίσης. Επιτυγχάνω ή αποτυγχάνω, νικώ ή ηττώμαι. Ωστόσο, εγώ, πρεσβεύω μία άλλη λογική. Ταυτόχρονα και αντιφατικά, είμαι ευτυχισμένη και δυστυχισμένη.
Φαντάσου ότι υπάρχει ένα τεντωμένο σχοινί. Από κάτω κενό και από πάνω εσύ. Ακροβατείς. Από τη μια πλευρά του σχοινιού, η ζωή, και από την άλλη ο θάνατος, κι εσύ ανάμεσά τους γέρνοντας πότε από τη μια και πότε από την άλλη. Το σχοινί ανά πάσα στιγμή μπορεί να κοπεί, μπορεί, ακόμη, η ισορροπία σου …
Μικρή θυμάμαι να γνωρίζω άλλα παιδάκια και να περιμένουμε το ένα από το άλλο ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, λίγο παιχνίδι και ήταν παραπάνω από αρκετό για να γίνουμε φίλοι μέσα σε 10 λεπτά παιχνιδιού. Όσο μεγαλώνουμε, τα στάνταρ μας αλλάζουν, αυξάνονται και οι άνθρωποι που μπαίνουν μέσα στη ζωή μας “πληρώνουν” πιο ακριβό εισιτήριο. Και …
Ας συγχωρήσουμε τον παλιό μας εαυτό για λάθη του παρελθόντος. Ας τον αποδεχτούμε, ας παραδεχτούμε τα λάθη μας. Εξάλλου, “Ουδείς αλάνθαστος’’. Ας αντιμετωπίσουμε κάθε κατάσταση της ζωής μας ως μια ευκαιρία να μάθουμε, να βελτιωθούμε, να εξελιχθούμε και έτσι να ερχόμαστε ένα βήμα τη φορά πιο κοντά στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Ας προσπαθήσουμε …
Η σχέση με τον εαυτό μας ως καθρέπτης της σχέσης μας με τους άλλους Read More »
