Υπάρχουν στιγμές που οι σκέψεις μου ταξιδεύουν, όπως ταξιδεύουν και τα αποδημητικά πτηνά, για να καταφέρουν να βρουν το ιδανικό μέρος για να ζήσουν.
Έτσι κι εγώ χάνομαι σ’ έναν αέναο κύκλο εναλλαγών.
Το μυαλό μου αμφιταλαντεύεται μεταξύ του «εδώ», του «τότε» και του «όταν». Παλεύει να ισορροπήσει πάνω σε μία λεπτή κλωστή.
Μα δεν τα καταφέρνει…
Χάνεται μέσα στα μοτίβα των σκέψεων και του νου.
Ζητάει ελευθερία και ανεξαρτησία.
Αναζητάει εκείνη τη φαντασία που τόσο έχει ανάγκη, σα να διψάει για καινούργιες περιπέτειες.
Όπως τα χελιδόνια ταξιδεύουν εβδομάδες ολόκληρες για να διασχίσουν τις θάλασσες και τα βουνά, έτσι και οι συλλογισμοί «πετάνε» για να διασχίσουν και αυτοί με τη σειρά τους τα δύσβατα μονοπάτια του νου.
Το μυαλό είναι σαν ένα άνθος ακόμη νεογέννητο που περιμένει το νερό και τον ήλιο να αρχίζει να αναγεννιέται. Έτσι χρειάζεται και αυτό τη δική του «Άνοιξη», το δικό του «Καλοκαίρι», για να αρχίζει να σκέφτεται ξανά με διαύγεια.
Και όπως όλα τα διαβατάρικα πουλιά αντιμετωπίζουν εμπόδια και δύσκολες καιρικές συνθήκες, έτσι και η σκέψη περνάει το δικό της Γολγοθά, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στο «καλό» και το «κακό», το «όμορφο» και το «άσχημο».
Τα ταξίδια του νου είναι από τα πιο μαγευτικά ταξίδια. Σ’ αυτόν γεννιούνται ιστορίες, εικόνες, λέξεις και τοπία. Κλείνοντας τα μάτια, αντικρίζεις ό,τι ποθεί η ψυχή σου, τις πιο ενδόμυχες επιθυμίες σου και τα πιο τρελά σου όνειρα που ποτέ δεν κατάφερες να δεις πραγματικά.
Έτσι είναι οι σκέψεις.
Παιχνιδιάρικες και ύπουλες.
Τις αρέσει να ταξιδεύουν χωρίς σύνορα και όρια.
Το μυαλό είναι το πιο δυνατό «όπλο» της ανθρώπινης ύπαρξης, γι’ αυτό χρειάζεται φροντίδα και προστασία. Χωρίς αυτό δεν υπάρχεις, δεν αναπνέεις, δε ζεις και αν σε τρελαίνει πού και πού με τις ιδέες του, είναι γιατί δεν μπορεί να μείνει μονάχα σε ένα σημείο. Θέλει συνεχώς να περιπλανιέται, να έχει το δικό του χώρο και τη δική του βούληση, να ανοίγει τα φτερά του και να «πετάει».
Γιατί «σκέφτομαι» θα πει «ταξιδεύω», ταξιδεύω παρέα με το συλλογισμό μου και γίνομαι και εγώ ελεύθερος/η σαν τα πουλιά που τους ανήκει ο ουρανός και ο κόσμος όλος.
Και αυτό θα πει να ξενιτεύεσαι…