Τις προάλλες που λέτε, εκεί που άκουγα την αγαπημένη μου εκπομπή, που δεν είναι άλλη φυσικά από το The Joe Rogan Experience, είχα την ευκαιρία να ακούσω έναν καθηγητή πανεπιστημίου να μιλάει για την σημασία της ανίας, λαϊκιστί βαρεμάρα ή, όπως το λένε στο χωριό μου, boredom. Στην αρχή μπορώ να πω ήμουν πολύ δύσπιστος γι’ αυτά που άκουγα, αλλά όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο ενδιαφέρον μου φαινόταν. Αυτό μου έδωσε την όρεξη να κάτσω να ψάξω λίγο περισσότερα πραγματάκια για την περίφημη αυτή κατάσταση της ανίας και νομίζω αξίζει να μοιραστώ μαζί σας μερικά από αυτά που έμαθα.
So buckle up. (αν δεν έβαζα αγγλική φράση σε κάθε παράγραφο, το κείμενο δεν θα ήταν δικό μου).
Πλέον δεν βαριόμαστε!
Ακούγεται πολύ απόλυτο και μεγάλη γενίκευση, αλλά πάνω κάτω έτσι είναι για όλους μας.
Και τι είναι βασικά αυτή η βαρεμάρα;
Καθώς εξελισσόμασταν οι άνθρωποι σαν είδη, αναπτύξαμε αυτή την εξελικτική ικανότητα που στην ουσία μέσω της δυσφορίας που νιώθαμε, μας έλεγε πως ό,τι κάνεις αυτή την στιγμή δεν είναι κάτι το οποίο είναι time-efficient. Βρες να κάνεις κάτι άλλο.
Να ένα παράδειγμα για να το κάνει πιο κατανοητό. Ας πούμε ότι ψάχνετε στους θάμνους για να φάτε μούρα και διαλέγετε αυτά που είναι τα πιο εύκολο να φτάσετε. Χωρίς την ικανότητα της βαρεμάρας, θα προσπαθούσατε να διαλέξετε εκείνα που είναι πίσω πίσω και με το ζόρι τα φτάνετε. Έρχεται λοιπόν η ανία, και μας ‘’Κοίτα να δεις φιλαράκο, είσαι hard worker και hustla όπως λέει ο Madclip, αλλά αφιερώνεις δυσανάλογα πολύ χρόνο σε αυτή σου την ασχολία. Μάζεψε τα μπογαλάκια σου και πάνε σε άλλο θάμνο’’.
Στην εποχή μας όμως, με όλη αυτή την εισροή των διαφόρων media, όπου οι άνθρωποι περνάνε σε αυτά 11 ώρες την μέρα -και αυτό είναι μόνο ο μέσος όρος- δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να βαρεθεί.
Νιώθεις να βαριέσαι, τσουπ, να το κινητό. Και η βαρεμάρα κάνει φτερααααά.
Σκεφτείτε πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα με τα media.
Έχουμε ζήσει σε αυτή την Γη περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια χρόνια χωρίς media στην καθημερινότητα μας, ας το γράψω ολόκληρο για να συνειδητοποιήσουμε πόσο πολύ είναι, 2.500.000 χρόνια!!! Τα τελευταία 20 χρόνια όμως, τα media έχουν γίνει η ζωή μας. Insane 🤯
Πλέον λοιπόν όταν έχουμε το discomfort της ανίας, έχουμε την εύκολη λύση στο τσεπάκι… κυριολεκτικά. Νιώθω ότι δεν έχω τι να κάνω, για να τσεκάρω το κινητό μου.
Και αυτό γίνεται ακόμα πιο brutal όταν βλέπεις ανθρώπους να είναι έξω με παρέες ή σε ραντεβού και να αφιερώνουν χρόνο στην ψηφιακή επικοινωνία και όχι στην πραγματική, στην δια ζώσης. Πώς φτάσαμε σε αυτό τόσο γρήγορα;
Κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον για την βαρεμάρα. Όταν θα μας έπιανε αυτό το συναίσθημα της ανίας, 9 στις 10 θα στρεφόμασταν στο ‘’εσωτερικό’’ μας, θα αφήναμε το μυαλό μας να ξεκουραστεί, σκεφτείτε το σαν να πατούσαμε το reset button. Από την άλλη όταν εστιάζουμε προς το έξω και παρατηρούμε τον κόσμο, ο εγκέφαλος επεξεργάζεται πληροφορίες και δεδομένα. Σκεφτείτε το σαν να σηκώνει βάρη ο εγκέφαλος σας, είτε μιλάτε με φίλους, βλέπεται μία ταινία ή scrollάρετε στο κινητό. Πλέον δεν μπαίνετε σε αυτό το default mode και μαντέψτε πού αυτό οδηγεί. Οδηγεί σε burnout, anxiety και ένα σωρό άλλα αυτής της κατηγορίας. Από αυτά που δεν ευχόμαστε σε κανέναν.
Πού να πιάσουμε και το θέμα της δημιουργικότητας.
No boredom –> No new Ideas.
Fun fact… Είχε γίνει μια έρευνα, όπου έβαλαν τους μισούς συμμετέχοντες να παρατηρήσουν κάτι φουλ βαρετό και τους άλλους μισούς να κάνουν κάτι δραστήριο για το ίδιο χρονικό διάστημα και μετά τους έβαλαν ένα creativity test.
Νομίζω μπορείτε να φανταστείτε το αποτέλεσμα.
Αυτοί που ήταν σούπερ βαρεμένοι, κατέληξαν να έχουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα.
Πάρτε την ευκαιρία να περάσετε χρόνο με τον εαυτό σας, χαλαρώστε και σκαρφιστείτε αυτές τις τρελές ιδέες. Χωρίς αυτές, πώς να βγάλεις όλα τα ενδιαφέροντα και παράξενα πράγματα που έχεις στο μυαλό σου; Πώς μπορείς να είσαι εσύ;
Personal experience, το χειρότερο που μπορώ να κάνω όταν θέλω να γράψω, να σκεφτώ, να δημιουργήσω, είναι να ανοίξω τον browser, να πω κάτσε να γκουγκλάρω λίγο αυτό που ψάχνω… Κάπου εκεί τελειώνει και η δημιουργικότητά μου, απλά αποσπώμαι από τη δουλειά που είναι να κάνω.
Και το ακούμε συνέχεια, κάθομαι μπροστά στην οθόνη και δεν μου έρχεται τίποτα να γράψω, sorry to break it out to you, αλλά αυτό είναι που πρέπει να γίνει, έτσι δουλεύει. Κοιτάς, δεν γράφεις τίποτα, γράφεις μετά χαζά, διαγραφή όλα και μετά σου έρχεται το καλό!
Και αν κάπου στο κείμενο διαβάζετε και λέτε τι λέει πάλι αυτός… άκρη δεν βγάζω. Να ξέρετε είναι επειδή στα μισά θα έχω ανοίξει το κινητό.
Καταλαβαίνω ότι πολλοί παλεύουμε με αυτό και έχουν βρεθεί χίλιοι δυο τρόποι για να μένουμε μακριά από τα social media, αλλά αν αφήνουμε το insta και πιάνουμε το Netflix, πολύ φοβάμαι ότι δεν άλλαξε τίποτα.
Ο εγκέφαλός μας δεν ξέρει να διαχωρίσει την μία οθόνη από την άλλη. Ο στόχος είναι να απομακρυνθούμε από τα media που έχουν κατακλύσει την ζωή μας με αυτό τον ανεπανάληπτο τρόπο.
DO NOTHING.
Μα είναι τόσο δύσκολο να σπάσεις αυτή την εξάρτηση.
Είναι πραγματικά απίστευτο να έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε όλα αυτά τα φοβερά πράγματα τόσο εύκολα και να τα έχουμε κυριολεκτικά με το ‘’άνοιγμα’’ του χεριού μας.
Πώς βρίσκουμε την ισορροπία;
Πρέπει να χτίσουμε την ικανότητα του να είμαστε μόνοι.
Πρέπει να διαχωρίσουμε την μοναχικότητα από την μοναξιά και να επιλέξουμε το πρώτο. Γιατί η μοναξιά είναι πραγματικά απαίσια και καταστρέφει ζωές, αλλά η μοναχικότητα είναι μία από τις σημαντικότερες ικανότητες που μπορούμε να αναπτύξουμε σε αυτή την ζωή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τόσες και τόσες θρησκείες και μοναδικές προσωπικότητες δίδασκαν και εφάρμοζαν αυτή την τακτική. Είναι ο δρόμος προς την πνευματικότητα.
Long story short, και για να μην κουράζω.
Να βαριέστε.
Όσο παράξενο και να ακούγεται, μην φοβάστε την ανία. Έχει και αυτή τον ρόλο της.
Αφήστε τον εαυτό σας καμία φορά να μην κάνει τίποτα και να νιώσει το άβολο συναίσθημα της βαρεμάρας.
Θα γνωρίσετε τόσο πολλά για τον εαυτό σας και τον κόσμο γύρω σας, που δεν θα το περιμένετε. Θα γίνετε πιο δημιουργικοί από ποτέ, και ιιιιίσως αρχίσετε να νιώθετε λίγο περισσότερο πλήρεις και ευτυχισμένοι.
That’s all folks.
-Νικηφόρος