Ο γεννημένος για τον πόλεμο έχει θέση σ’ αυτήν την κοινωνία. Στις καρδιές των πιο χαοτικών έχω δει τάξη, καθώς μιλάνε.
“Δεν είμαστε φτιαγμένοι για ηδονή. Αν δεν υπήρχε ο πόνος, ο άνθρωπος δεν θα εξελισσόταν. Είμαστε γεννημένοι για να επιβιώνουμε και να προσαρμοζόμαστε. Η προσαρμογή όμως οδηγεί στην απληστία”.
Να σημειωθεί πως ένας βασιλιάς χωρίς βασίλειο είναι μία κενή κούκλα. Και η σωτηρία; Extra ecclesia nulla sallus; Όχι, δεν μπορεί να πορεύεσαι πάντα έτσι. Οι φονευμένοι και διασκορπισμένοι συγκεντρώνονται στον οίκο του Θεού; Αν είναι έτσι, τότε σε αυτό οφείλεται το γεγονός πως τα αυτιά μας βουίζουν την ώρα που ακούμε τα αλυχτά των άλλων τη νύχτα. Μα πώς είναι δυνατόν να έχουμε εξελιχθεί τόσο και ακόμη να μην έχουμε αναπτύξει κάποιο όπλο για να πυροβολήσουμε την ηθική; Πρέπει ίσως να ισχύει το quid pro quo. Τι πρέπει να θυσιάσω ώστε να καταφέρω το θεμιτό; Τα παλιά μου ιδανικά! Παραδίδω σήμερα κιόλας τα τύμπανα του πολέμου που μου ‘δίναν τόσο θάρρος στη μάχη, κουράστηκα από τον πόλεμο, ήρθε η ώρα από καταστροφέας να γίνω δημιουργός.
Κάθε φορά που δε μου άρεσε κάτι που έγραφα το έκαιγα, σήμερα θα το πνίξω με τα γυμνά μου χέρια. Η κατανόηση θα γίνει το τύμπανό μου και η φύση το μέρος στο οποίο θα αναπαύομαι αντί
για το πεδίο της μάχης. Επιτέλους θα διασχίσω την απέναντι πλευρά της γέφυρας χωρίς δαίμονες και
χωρίς Βιργίλιο στο πλευρό μου. Θα χωρέσω όλο τον κόσμο στην πίπα μου και με μία γερή τζούρα θα
τριγύσω όλη την ομορφιά του. Θα συμφιλιώσω Πατέρες και Υιούς. Θα…
@scar_ofts