-αυτές- εκ γενετής ετοιμοθάνατες φύλλου συκής θνησιγένεια παραφρασμένο αισχρογράφημα τσακισμένες περισπωμένες σε «ναι» ανείπωτα Γεννήθηκα στις 27/5/2000. Ημέρα Σάββατο. Την πρώτη φορά που μου έκαναν χυδαίο σχόλιο στο δρόμο, ήταν ένα απόγευμα που πήγαινα στην πλατεία απέναντι από το σχολείο με μια φίλη μου, φορώντας ένα ροζ σορτσάκι. Ήταν το καλοκαίρι του 2012. Αυτό σημαίνει …
‘Εν ἀρχῇ ἦν ὁ ἔρως. Πράξη πρώτη. Σαν μπύρα παγωμένη που σου καίει το λαιμό, κάθε του γουλιά να γεννάει κι έναν στίχο. Κι εσύ, «να πίνεις για να μεθύσεις κι όχι για να πιεις», κατά Βερλαίν. Ακατανόητες σκεφτόσουν οι μορφές του έρωτα, και πώς να γίνουν αντιληπτές• και να που τώρα σʼ ένα πρόσωπο …
Μια γενιά μπερδεμένη, βορά στην αρένα της ενηλικίωσης. Με το κεφάλι ξεχαρβαλωμένο από την τόση πληροφορία, μέσα στη θύελλα της ζωής και κόντρα στον άνεμο πορεύεται, κι έτσι όπως ηδονίζεται από αυτή τη ζωή που τόσα έχει να της προσφέρει, θα ‘λεγε κανείς σχεδόν ευχάριστα της ανακατεύει ο αγέρας τα μαλλιά. Δεν έδωσε αγώνες αυτή …
Απόψε διανυκτερεύω. Η νύχτα δεν γνωρίζει από καλούπια και αυτό το κείμενο είναι παιδί της. Κατάλαβα πως γράφω πιο ωραία όταν γνωρίζω πως δεν με διαβάζει κανείς. Γι’ αυτό θα προσποιηθώ πως αυτό το κείμενο δεν θα ανέβει πουθενά και εσύ θα προσποιηθείς ότι δεν το διαβάζεις. Και μόλις τελειώσεις την ανάγνωση, θα το ξεχάσεις, …
