Το “The Queen’s Gambit” ή «Το Γκαμπί της Βασίλισσας» αποτελεί σειρά κινήσεων στο σκάκι ή αλλιώς «άνοιγμα» (μην ανησυχείτε για τους σκακιστικούς όρους, και εγώ μέσα από τη σειρά τούς έμαθα). Ακόμη, είναι και ο τίτλος της νέας παραγωγής του Netflix που βρέθηκε πολύ ψηλά στις προτιμήσεις του κοινού από τις πρώτες κιόλας μέρες κυκλοφορίας της. Δίχως να γνωρίζω λεπτομέρειες, παρά μόνο τα βασικά περί της πλοκής, ξεκίνησα να την παρακολουθώ χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον ή προσδοκίες.
Η Μπεθ (Anya Taylor-Joy) χάνει την μητέρα της σε πολύ νεαρή ηλικία, μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο όπου η μοίρα θα την φέρει σε επαφή με ένα τελείως άγνωστο σε αυτήν παιχνίδι, το σκάκι. Λίγα χρόνια μετά θα γίνει η καλύτερη παίκτρια που γνώρισε ποτέ η Αμερική. Στην πορεία της θα συναντήσει ανθρώπους που θα προσπαθήσουν να την εκμεταλλευτούν και άλλους που θα αποπειραθούν να τη βοηθήσουν. Για την πρωταγωνίστριά μας όμως, ο δρόμος προς την κορυφή θα είναι δύσκολος, τραχύς και μοναχικός.
Η αίσθηση που μου δινόταν, όσο η ιστορία εξελισσόταν, ήταν πως βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Έχω παρακολουθήσει παλιότερα άλλες ταινίες με βασικό θέμα το σκάκι (“The Coldest Game” & “Pawn Sacrifice”) και το ιστορικό πλαίσιο που δινόταν φαινόταν ρεαλιστικό, τα πρόσωπα, που αναφέρονται, είναι αληθινά, οπότε εύκολα μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι έχουμε να κάνουμε με πραγματική ιστορία. Αυτή η υπόθεση σαφώς είναι λανθασμένη και εδώ κρύβεται ένα από τα ιδιαίτερα στοιχεία της σειράς. Βασίζεται στο μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Walter Tevis, του οποίου και άλλα βιβλία έχουν μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη (“The Hustler” & “The Color of Money”). Παρά, λοιπόν, τον ρεαλισμό που την χαρακτηρίζει, έχει παράλληλα την ελαφρότητα της μυθοπλασίας, γεγονός που ευχαριστεί το μάτι του θεατή, διανθίζει την πλοκή ακόμα περισσότερο και ταυτόχρονα δίνει την δυνατότητα για ιστορικές αναφορές και μετάδοση μηνυμάτων.
Η «παραμυθένια» αισθητική της σε συνδυασμό με σημαντικά γεγονότα εκείνης της περιόδου, όπως η χειραφέτηση και ο Ψυχρός Πόλεμος, μάς χαρίζουν ένα φανταστικό αποτέλεσμα. Αποτελεί, λοιπόν, αξιοθαύμαστη μίξη εικόνας και μηνυμάτων. Δεν πρέπει να παραλείψουμε υπέροχες ερμηνείες όπως της Anya Taylor (μετά την συμμετοχή της στο Peaky Blinders συνεχίζει να μας εκπλήσσει θετικά) και του Thomas Brodie-Sangster (τον είχαμε δει σε μικρότερη ηλικία στο Game of Thrones). Το ίδιο ισχύει και για τον Harry Melling (Harry Potter) , ο οποίος με τις τελευταίες εμφανίσεις του θέτει πολύ ψηλά τον πήχη και παρουσιάζεται κάθε φορά καλύτερος. Ακόμη, η Marielle Heller, είναι από τους ηθοποιούς, που ξεχώρισαν στη σειρά, με την πολύ όμορφη και ομαλή ανάπτυξη του χαρακτήρα της και απέδειξε ότι έχει πολλές δυνατότητες για ακόμη μεγαλύτερους ρόλους στο μέλλον.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ ότι ήμουν διχασμένος για το αν άξιζε τον κόπο να γράψω για μία σειρά τόσο ψηλά στο Top 10 του Netflix. Σκεπτόμενος ότι, για να βρίσκεται σε αυτή την θέση έχει λάβει αναγνώριση και δημοτικότητα. Όμως, αποτελεί μία άρτια καλλιτεχνική προσέγγιση, που εξιστορεί γεγονότα εκείνης της εποχής και θίγει κοινωνικά θέματα της τωρινής. Μία πανέξυπνη και απολύτως επιτυχημένη συνταγή!