Πόσο συχνά παρατηρούμε τους ανθρώπους σκεπτόμενοι πως είναι κάτι περισσότερο από φιγούρες, φτιαγμένες από σάρκα και οστά; Πόσο συχνά αναγνωρίζουμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε κάτι περισσότερο από αυτό; Πόσο συχνά επιλέγουμε να ζήσουμε και όχι απλά να επιβιώσουμε;
Η ζωή είναι ένα μυστήριο. Είναι γεμάτη βάσανα και δεινά, τα οποία σκεπάζουν σαν πέπλο την ανθρώπινη ύπαρξη. Ένα πέπλο τόσο λεπτό, σχεδόν αόρατο, αλλά συνεχώς υπαρκτό, που βαραίνει την ατμόσφαιρα κάνοντάς την τοξική. Κάποιοι μπορεί να αποδειχτούν εξαιρετικά ανεκτικοί σε αυτή τη μολυσματική κατάσταση. Άλλοι όμως δεν θα σταθούν τόσο τυχεροί. Θα υποκύψουν χωρίς καμία αντίσταση στην αναπόφευκτη κατάληξή τους και οι υπόλοιποι, ως παρατηρητές, θα δεχτούν αυτή την κατάληξη χωρίς παράπονα.
Αυτός είναι ο κύκλος της ζωής, κάποιος θα πει. Έτσι ήταν γραφτό να γίνει. Φράσεις που δημιουργήθηκαν για να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Πολλές φορές όμως τα ανεξήγητα, τα οποία δεν προσπαθούμε να αγγίξουμε με φτηνές απαντήσεις, είναι αυτά που θα μας βοηθήσουν να δώσουμε στη ζωή την σημασία που της αξίζει.
Είναι, λοιπόν, σωστό να επαναπαυόμαστε με δικαιολογίες επειδή απλά το μικρό μας μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει τα υπαρξιακά ερωτήματα, που καίνε τα σωθικά μας; Πώς είναι δυνατόν να αγνοούμε τακτικά την φύση μας; Ο άνθρωπος δεν υπάρχει απλά για να φτιάχνει επιχειρήσεις και να καταναλώνει προϊόντα. Είμαστε κάτι παραπάνω από γήινα στοιχειά. Είμαστε ενέργεια που εξαπλώνεται σε αυτή τη μικρή γωνιά του σύμπαντος, τη Γη, το σπίτι μας.
Η ενέργειά μας όμως φθείρεται, όσο ξεχνάμε τον κόσμο στον οποίο γεννηθήκαμε. Έναν κόσμο γεμάτο ανθρώπους με ψυχή, νου και σώμα. Για κάποιο λόγο, όμως, πιο πολύτιμα, περισσότερο άξια προσοχής, θεωρούμε τα υλικά αγαθά, τις ιδιοκτησίες και τα χρήματά μας, παρά τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μας, μα και τόσο μακριά μας. Και σε μια στιγμή απροσεξίας όλα αυτά τα «πολύτιμα» αγαθά θα χαθούν. Και τι θα μας απομείνει;
Πώς θα ξεφύγουμε, λοιπόν, από τον λαβύρινθο των βασάνων μας; Αυτή την απάντηση την αφήνω στην κρίση σας. Είναι ίσως και αυτό ένα από τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα. Μην αναλώνεστε λοιπόν στο να βρείτε μια ικανοποιητική απάντηση. Αντ’ αυτού δώστε λίγο περισσότερο χρώμα στη ζωή σας, λίγη περισσότερη προσοχή στους ανθρώπους γύρω σας και λίγη περισσότερη ελπίδα στο σήμερα. Γιατί το σήμερα είναι το μόνο που έχουμε.
“Carpe diem: Seize the day (Άδραξε τη μέρα)”
– Οράτιος –