Σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, έχω ανάγκη να με νιώσουν οι άλλοι, να με καταλάβουν, να μπορέσουν να νιώσουν αυτό που νιώθω. Όσο ανάγκη το έχω, άλλο τόσο το κάνω εγώ με τους δικούς μου ανθρώπους και προσωπικά όσο το λατρεύω, άλλο τόσο καταλήγει να μου τρώει ψυχικά αποθέματα ενέργειας. Χάνομαι τόσο στο τι νιώθουν …
Στην ποίηση νιώθω ότι υπάρχει μία κρυφή συμφωνία μεταξύ αναγνώστη και δημιουργού, που επιτρέπει στον καθένα μας να δίνει τη δική του πνοή, προσέγγιση σε κάθε ανάγνωση. Κάθε φορά που θα διαβάσω ένα ποίημα, θα του δώσω άλλη εξήγηση. Και το τι θα νιώσω, συνδέεται με τη συναισθηματική μου κατάσταση εκείνη τη στιγμή. Αυτό είναι …
Η ψυχή δεν πιστεύω ότι μπορεί να νοείται χώρια από την καρδιά, αλλά ούτε και το ανάποδο. Όχι ότι ταυτίζονται, αλλά κάπου υπάρχει μία σύνδεση. Πώς όταν πληγωνόμαστε, και νιώθουμε ότι πονάει η καρδιά μας… Στην πραγματικότητα, αισθάνομαι ότι η ψυχή μας είναι αυτή που πονάει. Νιώθω ότι η ψυχή μας είναι ένα έτερο εγώ …
Εδώ και καιρό σκέφτομαι συνεχώς μια φράση που διάβασα και με άγγιξε πολύ. «Οικειότητα: Μία σύγχρονη τυραννία». Άραγε η οικειότητα στις σχέσεις μας έχει πάρει τη μορφή ενός μεγάλου τρομακτικού τυράννου που προσπαθούμε μανιωδώς να διώξουμε; Στις μέρες μας όσο δύσκολα νιώθεις οικειότητα με κάποιον, τόσο εύκολα μπορεί να εξαφανιστεί σε λίγες στιγμές. Ξάφνου δύο …
