Κάθε φορά που ανοίγω το laptop και ξεκινάω να γράφω ένα άρθρο, σταματάω μέχρι να μπει το σωστό τράγουδι. Εκείνο το τραγούδι που θα με βάλει σε ένα mood όπου όλες μου οι σκέψεις θα μπουν σε μία σειρά… Πράγμα σπάνιο.
Κάθε φορά αυτό το τραγούδι είναι διαφορετικό. Μπορεί να είναι το πιο ερωτικό τραγούδι που έχω ακούσει ποτέ ή μια απλή μελωδία τζαζ ή ένα πολύ δυνατό bit που θα με ξεσηκώσει και θα θέλω να σηκωθώ από το γραφείο μου και να χορεύω. Ή ακόμα και οι Χατζηφραγκέτα. Γενικά όπως καταλαβαίνετε το μουσικό μου γούστο, μόνο ως γούστο δε μπορεί να χαρακτηριστεί. Είναι λες και πολλοί άνθρωποι έχουν τον ίδιο λογαριασμό και ακούν μουσική… ταυτόχρονα.
Όπως τους ανθρώπους, έτσι και τη μουσική, δεν την κρίνω. Δεν κρίνω από τον ρυθμό, το ύφος, τη γλώσσα ή τη διάθεση. Κάθε τραγούδι για εμένα είναι κάτι ξεχωριστό, κάτι καινούριο που μερικές φορές δεν είμαι έτοιμη να δεχθώ εκείνη την στιγμή, αλλά με τη σωστή διάθεση και τα σωστά γεγονότα μπορεί να γίνει το αγαπημένο μου τραγούδι.
Μ’ αρέσει να συνδυάζω τους ανθρώπους με τη μουσική. Έτσι νιώθω πως τους καταλαβαίνω καλύτερα.
Κάθε άνθρωπος είναι και ένα διαφορετικό τραγούδι και όλοι μαζί συνθέτουν την playlist της ζωής. Μια playlist που αλλάζει με τον καιρό γιατί τα γούστα όσο μεγαλώνουμε και με τα ερεθίσματα που παίρνουμε, αλλάζουν. Όχι προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Απλά γίνονται διαφορετικά. Ένα τραγούδι που κάποτε ήταν το αγαπημένο, πλέον έχει παλιώσει. Δεν ηχεί το ίδιο στο αυτί. Τη θέση του, την έχει πάρει κάποιο άλλο. Μπορεί να είναι ένα τραγούδι που ποτέ δεν περίμενα να ακούσω, αλλά κάπως ηχεί σωστά μέσα μου. Ηχεί με τον ήχο που έψαχνα και δεν ήξερα πώς να εκφράσω. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που αγαπώ λίγο περισσότερο τους ανθρώπους που μου μαθαίνουν καινούρια μουσική. Γιατί νιώθω πως έτσι μου δείχνουν καινούριους τρόπους για να καταλάβω τους ανθρώπους. Καινούριες λέξεις και μελωδίες που δεν είχα ως τότε ακούσει.
Οπότε, όταν σου πω πως αυτό το τραγούδι μου θυμίζει εσένα, τότε έχεις μπει και εσύ στην playlist. Κάθε φορά που αυτό το τραγούδι μπαίνει στο ραδιόφωνο τότε στο μυαλό μου θα έρχεσαι εσύ και κάπου μέσα στο πλήθος θα σε ψάχνω. Γιατί αυτό, είναι το τραγούδι σου. Και μερικές φορές, εάν όχι όλες, μπορεί να ακούσω το ίδιο τραγούδι περισσότερες φορές. Τόσες, ώστε να μάθω απ’ έξω τα λόγια, νομίζοντας πως έχω μάθει και εσένα.