Τελικά καθορίζει κανείς το τι είμαστε; τι θα γίνουμε και που θα φτάσουμε;
Τόσο η ανατροφή που λαμβάνει κάθε άνθρωπος από την οικογένειά του όσο και τα γεγονότα που τον συνοδεύουν στην ζωή του τον καθιστούν μοναδικό. Αλλά τον καθιστούν τόσο μοναδικό που του προδιαγράφουν και ένα μέλλον παρόμοιων προδιαγραφών με την εως τότε ζωή του;
Τελικά αν σκεφτεί κανείς, έχουμε την δύναμη να ξεφύγουμε από τον πλαίσιο που μεγαλώσαμε; Όλα όσα ζήσαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μας ακολουθούν; ή μήπως μπορούμε να στρίψουμε το τιμόνι απότομα ρισκάροντας για κάτι έξω απ’ τα νερά μας;
Μερικές φορές ο άνθρωπος έχει την τάση να “βολεύεται” , να βολεύεται σε πλαίσια, σχέσεις και καταστάσεις που δεν του επιτρέπουν να δει πέρα από αυτές. Το λεγόμενο comfort zone που τόσο πολύ αγαπάμε δεν μοιάζει τόσο άνετο παρά είναι ιδιαίτερα στάσιμο!
Ο άνθρωπος εκ φύσεως συμβιβάζεται & αποδέχεται γεγονότα χωρίς να αναρωτιέται αν υπάρχει κάτι καλύτερο “πίσω από τον φράχτη”. Τα δεδομένα στην ζωή μας που αποτελούν καλοφτιαγμένη ψευδαίσθηση εξυπηρετούν την ανάγκη μας για ασφάλεια. Σκέψου πως μοιάζουν σαν τα αντίγραφα ασφαλείας του κινητού μας, για καλό και για κακό έχουμε στην άκρη ένα φάκελο με τα απαραίτητα αρχεία μην πάθει κάτι το κινητό και χάσουμε και τα βασικά.
Όμως η ζωή αλλάζει όταν την ωθούμε και εμείς να το κάνει. Εάν μείνεις με της φωτογραφίες, σαν backup, που τράβηξες από το 2016 στο νησί δεν θα σκεφτείς ποτέ να βγάλεις καινούριες. Και αν δεν κάψεις καταλάθος το αγαπημένο σου τζιν με το σίδερο δεν θα μπεις στην διαδικασία να ψάξεις και να αγοράσεις ένα καινούριο.
Τελικά μπορούμε να αλλάξουμε πορεία, ας μην είναι η ευθεία που μας βόλευε… Σίγουρα βγάζει κάπου όμορφα κάθε ταξίδι…