Σίγουρα όλοι μας έχουμε ακούσει το ερώτημα: “Ποιος είμαι, πού πάω, τι κάνω;”. Μπορεί να το έχουμε απευθύνει και στον εαυτό μας. Το θέμα είναι, το απαντήσαμε; Και αν όχι, υπάρχει κάποιος που θα μας βοηθούσε να το απαντήσουμε;
Σ’ αυτό το μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου, κεντρικός ήρωας είναι ένα δεκάχρονο ξανθό αγόρι, ο Κανένας. Ζει στο μακρινό χωριό του Σαν Πέδρο μαζί με τον θετό πατέρα του, τον Χουάν, που τον πήρε κοντά του από την στιγμή που άνοιξε τα μάτια του. Ο Κανένας δεν μοιάζει με κανέναν άλλο κάτοικο του χωριού και αυτό τον κάνει να αναρωτιέται ποιος στ’ αλήθεια είναι. Ξέρει ότι ο πραγματικός του πατέρας είναι ένας Έλληνας ναυτικός, ονόματι Οδυσσέας, ο οποίος έχει ταξιδέψει ακόμη και στους πιο μακρινούς ωκεανούς. Όταν ο Κανένας και ο Χουάν αναγκάζονται να μετακομίσουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της περιοχής, το αγόρι με τα σγουρά κατάξανθα μαλλιά αποφασίζει να ταξιδέψει με το περιβόητο Τρένο των Νεφών, το βραδινό τρένο που χάνεται στα σύννεφα και κανείς δεν ξέρει πού φτάνει. Έτσι, παρέα με τη μικρή φίλη του, την Ρεβέκα, ένα κοριτσάκι με τρομακτικές – ίσως – ικανότητες, επιβιβάζονται και ξεκινούν τη διαδρομή τους προς το άγνωστο, με την ελπίδα να ανακαλύψουν την αλήθεια του Κανένα.
Από το μηχανοστάσιο στο πρώτο βαγόνι, και από βαγόνι σε βαγόνι, τα δυο παιδιά γνωρίζουν νέους ανθρώπους και μαθαίνουν όλο και κάτι καινούριο για τον κόσμο στον οποίο έχουν γεννηθεί. Όμως η μετάβαση από βαγόνι σε βαγόνι δεν είναι ίδια για τον Κανένα. Ρωτάει για τον Οδυσσέα, αλλά κανείς δεν του δίνει ακριβή απάντηση. Ο κάθε επιβάτης έχει τη δική του ιστορία να αφηγηθεί. Και κάθε μία είναι ξεχωριστή, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τον Μπολιβάρ, την Εβίτα, που αγάπησε ολόκληρος ο αργεντίνικος λαός, τον Έλληνα Αριστοτέλη, που ήταν κάποτε ο πλουσιότερος άνθρωπος της Γης, τον άνθρωπο-φωνή της Κούβας, αλλά και τον ποιητή που γεννήθηκε σε εφτά πόλεις. Και απ’ όλα αυτά, ο Κανένας θα κρατήσει το εξής:
“Δεν είσαι ο Κανένας, είσαι ο Καθένας”.
Λένε ότι τα παραμύθια είναι για τα παιδιά, για να μπορέσουν να κοιμηθούν και να δουν όμορφα όνειρα. Και όμως, να ένα παραμύθι για μεγάλους. Μια ιστορία για την παντοτινή μάχη του ανθρώπου να ανακαλύψει το ποιος είναι πραγματικά. Αλλά και ένα μάθημα πως η αλήθεια που θα ανακαλύψουμε εξαρτάται από το ποιους ανθρώπους θα δούμε και θα ακούσουμε, ποιες ιστορίες θα κρατήσουμε και, τελικά, σε ποιο βαγόνι θα ανέβουμε και από ποιο θα κατέβουμε.