Άραγε ποιες να είναι οι τελευταίες αναμνήσεις ενός νέου άντρα στο νεκροκρέβατό του; Είναι η στοϊκή εικόνα της ταλαιπωρημένης μητέρας του που προσπαθεί να μεγαλώσει μόνη της δύο μικρά παιδιά μέσα στην σοβιετική στέπα; Είναι τα φτωχικά εφηβικά χρόνια του μέσα στην ένδεια και την εξαθλίωση; Ή μήπως η πολυτάραχη σχέση με την πρώην γυναίκα του και τον εσωστρεφή γιό του; Αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να μας απαντήσει ο πρωτοπόρος του ρωσικού κινηματογράφου Αντρέι Ταρκόφσκι με το έργο του «Ο Καθρέφτης».
Ήρωας της ιστορίας μας ο Αλεξέι (αλλιώς Αλιόσα), μας αφηγείται την ζωή του σε τρεις χρονικές περιόδους: παιδικά χρόνια (1935-6), εφηβεία (1943-5) και ενηλικίωση (1969). Η ταινία είναι βασισμένη πάνω στην ζωή του ίδιου του σκηνοθέτη.
Ο ίδιος, διαλέγει μία μέθοδο αφήγησης αρκετά αντισυμβατική για τα τότε δεδομένα, αποικοδομημένη- συνειρμική. Η έντονη εναλλαγή μεταξύ των χρονικών περιόδων, χρωμάτων (ασπρόμαυρο-σέπια-έγχρωμο) αλλά και η επιλογή της ίδιας ηθοποιού (Μαργαρίτα Τερέκοβα) στον ρόλο της μητέρας και της πρώην γυναίκας του πρωταγωνιστή δεν είναι απίθανο να προκαλέσουν κάποια σύγχυση στο κινηματογραφικό κοινό. Όμως πιστέψτε με αξίζει τον κόπο!
Κάθε πλάνο αποτελεί ένα πολύχρωμο πίνακα ζωγραφικής χάρη στην άριστη σκηνοθεσία και φωτογραφία του Ταρκόφσκι. Κλασικά κομμάτια των Μπαχ, Περγκολέσι και Πέρσελ σε συνδυασμό με την ανάγνωση ποιημάτων (από τον ποιητή-πατέρα του δημιουργού!) εντείνουν την μελαγχολική και νοσταλγική χροιά της ιστορίας, δημιουργώντας έτσι την πρέπουσα ατμόσφαιρα.
Η ταινία στις πρώτες μέρες κυκλοφορίας της δίχασε τους κριτικούς εξαιτίας της ιδιαίτερης αφήγησής της αλλά μετά από λίγα χρόνια άρχισε να συγκαταλέγεται μέσα στις καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί. Αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα classic που ο κάθε σωστός σινεφίλ πρέπει να δει!
Comments are closed.