Στην ερώτηση “πού πιστεύεις” εσύ τι θα απαντούσες; Σε μια ερώτηση που δεν σου προσδιορίζει σε τι ακριβώς αναφέρεται και για ποιο λόγο. Πολλοί είναι αυτοί που το πρώτο πράγμα που θα σκεφτούν (και το πιο λογικό) είναι κάποια θρησκεία. Άλλοι θα πουν για τη θρησκεία που ασπάζονται, άλλοι θα αρνηθούν και θα απαντήσουν ότι είναι αλλόθρησκοι ή άθεοι. Ποια θα έπρεπε να είναι όμως η σωστή απάντηση; Σε μια τέτοια ερώτηση που λίγοι θα ερωτηθούν και θα ρωτήσουν.
Εν έτει 2021, τα προβλήματα ολοένα και αυξάνονται. Προβλήματα ψυχικά, κοινωνικά, οικονομικά κ.ά. που πηγαίνουν τη ζωή μας πίσω. Υπάρχουν άπειροι παράγοντες που καθορίζουν το πώς θα αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα. Θύματα αυτών σαφώς πρώτα πέφτουν οι ενήλικες κι ύστερα σειρά έχει η νέα γενιά. Όταν φτάσεις στην ηλικία των 18 – ή και λίγο πιο πριν – αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι βρίσκεσαι «προ των πυλών» της δίκης σου ενήλικης ζωής. Είσαι πλέον στην πιο όμορφη περίοδο της ζωής σου και όλα αυτά που έχεις να φέρεις εις πέρας σ’ έχουν εγκλωβίσει, με αποτέλεσμα να χάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Χάνεις κυριολεκτικά την μπάλα κάτω από τα πόδια σου, αυτό μπορεί να αφορά την προσπάθειά σου για την εισαγωγή σε ένα πανεπιστήμιο, έναν έπαινο που δεν έλαβες, έναν αγώνα που έχασες ή οτιδήποτε άλλο χρειάστηκε να κοπιάσεις επιθυμώντας το. Νομίζοντας ύστερα ότι η αποτυχία σου χτύπησε την πόρτα .
Πολλές φορές είναι απαραίτητο να ψάχνουμε τη σημασία και τον ορισμό των λέξεων, όπως τώρα λ.χ.: Η λέξη “αποτυχία” προέρχεται από το ρήμα «απέτυχον» του ιστορικού χρόνου αορίστου. Κάτι δηλαδή που διήρκησε στο παρελθόν και για μικρό χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό μια – δύο, ακόμη και δέκα αποτυχίες, δεν πρέπει να μας «σκλαβώνουν» σε όλη τη ζωή μας. Ειλικρινά μια αποτυχία μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή σου ανάλογα με τη διαχείριση που θα ακολουθήσει μετά. Πρέπει να κρατάς την ουσία, δηλαδή τους λόγους που απέτυχες, να τους διορθώσεις και παράλληλα να γίνεις πιο δυνατός κατακτώντας πλέον τον στόχο σου.
Δεν αποτελεί μόνο η αποτυχία παράγοντα αποξένωσης από τον ίδιο σου τον εαυτό. Το κύριο αίτιο είναι η αδυναμία της ψυχής σε συνεργασία με το μυαλό. Δεν καταφέρνεις λόγω των εξωτερικών παραγόντων να δυναμώσεις εσωτερικά. Απορροφάς όλη τη μαυρίλα της καθημερινότητας μέσα από τις συμπεριφορές που δέχεσαι, τη λεκτική βία του κόσμου, την αίσθηση ότι είσαι υπεύθυνος για όλους και για όλα. Σκέψεις πίκρες που επιτρέπεις να ποτίσουν το μυαλό σου. Αυτό όμως που ξεχνάς είναι ότι -εσύ- έρχεσαι πρώτος. Γιατί εάν δεν είσαι εσύ καλά, δεν θα είναι ούτε εκείνοι (περίγυρος / κοινωνία κ.λπ.). Είναι δύσκολο σε μια τέτοια κατάσταση να δεις το αληθινό φως, όμως ο κοπιαστικός και ο δυσβάστακτος δρόμος είναι ο μοναδικός που θα σε ωφελήσει.
Οποιοσδήποτε άνθρωπος, αλλά περισσότερο η νέα αυτή γενιά, «το μέλλον της χώρας» και της κάθε χώρας είναι αυτή που θα πρέπει να πιστέψει πρώτα στον ίδιο της τον εαυτό που θα την κάνει να αντιμετωπίσει όλο τον κόσμο. Να γκρεμίσει το τείχος που έχει μπροστά της και να θέσει τον εαυτό της «πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα».