Ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του έρχεται αντιμέτωπος με διάφορα προβλήματα που καλείται να επιλύσει ή να ξεπεράσει. Κάποια από αυτά είναι εμφανή ή μάλλον προφανή κι εύκολα να τα διαχειριστεί, ενώ άλλα που μπορεί να μοιάζουν απλά, που δε διακρίνονται με την πρώτη ματιά, σε βάζουν απέναντι από τον ίδιο σου τον εαυτό και σου ζητούν να παλέψεις.
Ναι, το πιο δύσκολο πράγμα είναι να νικήσεις εσένα. Να νικήσεις τα πάθη σου και τα λάθη σου. Η ψυχολογία είναι ο αόρατος εχθρός του ανθρώπου. Ψυχολογία λοιπόν… ας μιλήσουμε για κάτι που είναι πιο οικείο απ’ όσο νόμιζα στους περισσότερους… τις κρίσεις πανικού. Ένα θέμα ταμπού που οι άνθρωποι διστάζουν να αναφέρουν, διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια, διστάζουν να μιλήσουν. Ίσως πρέπει να αναλογιστούμε το εξής…
Δεν είσαι μόνος, ή μάλλον, δεν είσαι ο μόνος…
Δεν είσαι ο μόνος που χωρίς λόγο αρχίζεις να νιώθεις ασφυκτικά, που νιώθεις μια αδικαιολόγητη αναστάτωση, ένα σφίξιμο στο στέρνο, μια δύσπνοια, έναν ακατανίκητο φόβο. Νιώθεις το χώρο να στενεύει τόσο, που θες να φωνάξεις αλλά κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει εκτός από εσένα. Δεν είσαι ο μόνος που ο πανικός σου φαίνεται να παίρνει τα ηνία της ζωής σου χωρίς να σε αφήνει να αντιδράσεις. Που θες απλώς να τρέξεις μακριά χωρίς να ξέρεις το πού θες να πας. Δε σε χωράει ο χώρος, ο κόσμος… κανείς!
Ο πανικός σε κυριεύει και στέκεται απέναντί σου τόσο σίγουρος ότι θα νικήσει, σα να σου λέει ήρθα, ήρθα και θα μείνω, θα έρχομαι ανύποπτα, βουβά και θα ανατρέπω την καθημερινότητά σου. Θα σου προκαλώ αδικαιολόγητο τρόμο, φόβο και πανικό. Θα σε καθιστώ ανίκανο να εργαστείς, να μπεις στο λεωφορείο, το μετρό, το αυτοκίνητο, θα σου προκαλώ αισθήματα ασφυξίας όταν θα βρίσκεσαι μέσα σε ένα πλήθος, θα σε κάνω να θες να τρέξεις, να φύγεις, να σωθείς από έναν αόρατο εχθρό. Δε θα έχω προφανή λόγω που θα έρχομαι, ή μάλλον έτσι νομίζεις εσύ… έτσι νομίζεις γιατί ποτέ δε με ρώτησες γιατί έρχομαι.
Ήρθα γιατί έπαψες τον εαυτό σου να τον έχεις πρώτο, έπαψες να τον ακούς και να τον νοιάζεσαι. Έθαψες τα θέλω σου, έπνιξες τα συναισθήματά σου, δεν ξέσπασες, δεν έκανες ένα pause μες στην οχλαγωγία της ζωής σου να ακούσεις τι έχω να σου πω, δε φώναξες ενώ έπρεπε. Να σου πω “ξύπνα” μοιάζω με εχθρός αλλά δεν είμαι. Ψάξε μέσα σου, μίλα ειλικρινά με τον εαυτό σου, δες τα πράγματα ρεαλιστικά και φώναξε τι θες, τι σε ενοχλεί, τι σου τη σπάει, τι σε νευριάζει, τι δεν ανέχεσαι.
Όταν ακούσεις τι σου φωνάζει το μέσα σου θα φύγω… θα φύγω γιατί πέτυχα το σκοπό μου, πέτυχα να χτυπήσω ένα κουδούνι σχολείου, να σου υπενθυμίσω ότι χρειάζεσαι διάλειμμα. Για να ασχοληθείς με τον εαυτό σου. Πάτησα pause εκεί που εσύ συνέχιζες να πατάς επίμονα το play.