Μετά το τέλος

«Τους τελευταίους μήνες μάθαμε ότι στη μια πλευρά της τραμπάλας είναι η ελπίδα και στην άλλη η απελπισία. Πολύ γρήγορα η μια ανεβαίνει και η άλλη κατεβαίνει».

Η πρώτη μου επαφή με την συγγραφέα ήταν μέσω του βιβλίου “Ξέχασε με”, το οποίο ήταν το πρώτο αστυνομικό βιβλίο που διάβασα μετά από αρκετά χρόνια και ήταν σαν να μου υπενθύμισε όλους τους λόγους που παλιότερα απολάμβανα τόσο πολύ την αστυνομική λογοτεχνία. Λίγους μήνες αργότερα παρακολούθησα την διαδικτυακή συζήτηση της Clare με την Στέλλα Κάσδαγλη και αμέσως κατάλαβα ότι το βιβλίο αυτό, το πιο προσωπικό της συγγραφέως, ήθελα να το διαβάσω.

Τώρα, που μόλις το ολοκλήρωσα, νιώθω ότι κάποια βιβλία μας μιλάνε πριν καν έρθουν στα χέρια μας, ότι μας ελκύουν και θέλουμε να τα διαβάσουμε. Σαν να μας κάνουν το “κλικ”. Όσο αστείο και αν ακούγεται, αυτό το κλικ είναι για μένα ένα βασικό κριτήριο επιλογής βιβλίων, και μάλιστα σχεδόν αλάνθαστο.

Επιστρέφοντας στο Μετά το τέλος, παρακολουθούμε το προσωπικό τραύμα της συγγραφέως, η οποία μας χαρίζει ένα μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία και ανατροπές. Τι γίνεται όταν το σταυροδρόμι μπροστά μας οδηγεί σε δύο εξίσου δύσκολους δρόμους; Πόσο εύκολο είναι να ζήσουμε με τις συνέπειες των αποφάσεων μας και να κλείσουν οι πληγές;

Υπόθεση:

Ο Μαξ και η Πιπ είναι ένα πολύ δεµένο ζευγάρι. Τίποτα δεν µπορεί να τους κλονίσει. Όταν όµως ο γιος τους αρρωστήσει, θα κληθούν να πάρουν µια µοιραία απόφαση: η ζωή του παιδιού τους βρίσκεται στα χέρια τους. Για πρώτη φορά, ο Μαξ και η Πιπ αδυνατούν να συµφωνήσουν. Ο καθένας τους θέλει ένα διαφορετικό µέλλον για το γιο τους. Και αν µπορούσαν να γίνουν και τα δύο;

Ένας βαθύς στοχασµός για την αγάπη, τον γάµο, το τι σηµαίνει να είναι κανείς γονιός και τις κρίσιµες αποφάσεις που καλούµαστε να πάρουµε, το “Μετά το τέλος” εξιστορεί το ταξίδι µιας αξέχαστης οικογένειας από την αβάσταχτη απώλεια σε µία ανατρεπτική και λυτρωτική κατάληξη και στη ζωή που είναι προορισµένοι να ζήσουν.

Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας μας δίνεται μέσα από την προοπτική της Πιπ και του Μαξ, αλλά και από την γιατρό του μικρού Ντίλαν, δρ Καλίλι. Βλέπουμε πώς διαφορετικοί άνθρωποι από διαφορετικές θέσεις αντιμετωπίζουν το ίδιο ακριβώς γεγονός. Σε όλη την διάρκεια της ανάγνωσης, κυριαρχούσε στο μυαλό μου η ερώτηση «τι θα γινόταν αν…», και με κάποιον τρόπο η συγγραφέας φρόντισε να μου δώσει τις απαντήσεις που αναζητούσα.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που χαράχτηκε στη μνήμη μου. Που θα το θυμάμαι. Γιατί μιλάει για μια βαθιά ιστορία η οποία είναι δοσμένη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από την αγαπημένη πλέον Clare Mackintosh.

Σου προτείνω να το διαβάσεις και ελπίζω να το απολαύσεις όσο εγώ.