Ύμνος στην άνοιξη

Και ο χειμώνας φεύγει. Τις κρύες μέρες του με την παρουσία χιονιού μερικές φορές, τις γιορτές και τα χοντρά ρούχα διαδέχεται η άνοιξη. Μια εποχή ιδιαίτερα όμορφη και αγαπητή, παραμελημένη ίσως, μιας και με την άφιξή της βρισκόμαστε ένα βήμα πλησιέστερα στο καλοκαίρι που όλοι αναμένουμε με θέρμη, καθώς αρχίζουν οι διακοπές, οι συναυλίες, τα πάρτι.

Κι όμως η άνοιξη έχει τόσα πολλά να προσφέρει, κρύβει μέσα της μια μαγεία που πολλές φορές περνά απαρατήρητη. Ήδη οι αλλαγές στο κλίμα γίνονται αισθητές από την πρώτη κιόλας μέρα, αφού ο καιρός γίνεται πιο γλυκός με τη ζέστη να παίρνει δειλά-δειλά τη θέση του κρύου. Ευωδίες από κάθε είδους φυτό αναδύονται στον αέρα και ολάκερη η πλάση αρχίζει να ανθίζει με πρωτοστάτη, ίσως, τις αμυγδαλιές που απλώνουν κατά μήκος τους τα πανέμορφα άνθη τους.

Έπειτα, τα χρώματα αλλάζουν. Με την άνθηση της φύσης τα χρώματα γίνονται εντονότερα, κάνοντας ηχηρό το μήνυμα της ζεστασιάς και μιας ανεπαίσθητης οικειότητας που πλανάται ήρεμα αλλά σταθερά.

Και φυσικά, δε θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό το πολύχρωμο καβαλέτο τα ηλιοβασιλέματα, αυτά τα συναρπαστικά ηλιοβασιλέματα που αγγίζοντας την επιφάνεια της γης παίρνουν άλλη διάσταση, λες και έχουν κάνει συμφωνία με τον ουρανό να προσφέρουν σε όποιον το παρατηρεί εκείνη τη στιγμή ένα ανεξίτηλο από τη μνήμη θέαμα, μια ποικιλία χρωμάτων και συναισθημάτων που σε παρασύρουν.