12 Ιουνίου του 1976
Ελληνική βουλή
– 1ος ομιλητής: «Η ΕΛΛΑΣ πολιτικά, αμυντικά, οικονομικά και πολιτιστικά ανήκει εις την Δύσιν.»
– 2ος ομιλητής: «Η ΕΛΛΑΣ ανήκει εις τους Έλληνες.»
Τον συγκεκριμένο διάλογο τον θεωρώ έναν από τους σημαντικότερους διαλόγους που έχουν ειπωθεί στην Ελληνική βουλή. Όχι μόνο διότι περιγράφει εξαιρετικά τα πολιτικοϊστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης (η Ελλάδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά τον ματωμένο εμφύλιο και μετά την Χούντα έπρεπε να αποφασίσει σε ποιο γεωπολιτικό χώρο θα δραστηριοποιείται.) Όχι μόνο διότι έγινε ανάμεσα σε 2 πολιτικά πρόσωπα που αγαπήθηκαν όσο λίγα. Αλλά επειδή χαρακτηρίζει την κουλτούρα μας.
Αν ακούγατε λοιπόν μόνο αυτό το απόσπασμα σήμερα ποιον θα ψηφίζατε; Είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία θα ψήφιζε τον 2ον ομιλητή. Και δεν σας αδικώ. Η κουλτούρα στις επιχειρήσεις είναι μια εξαιρετικά σημαντική έννοια. Χτίζεται από τους ιδρυτές της εταιρείας και δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξει, παρ’ όλο που μια επιχείρηση πρέπει να προσαρμόζεται συνεχώς. Η διοίκηση μπορεί να κάνει διάφορες ενέργειες για την αλλαγή της κουλτούρας αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε τη βοήθεια των εργαζόμενων της επιχείρησης. Η κουλτούρα στους πολίτες είναι επίσης πολύ σημαντική αλλά πολύ δυσκολότερη να αλλάξει. Ο λόγος; Οι ηγέτες που πρέπει να ξεκινήσουν την αλλαγή νοοτροπίας στην κοινωνία, δηλαδή οι πολιτικοί βρίσκονται στο συνηθέστερο δίλημμα που αντιμετωπίζει ένας πολιτικός. Πρέπει να μιλήσω τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας ή μπορώ να παίζω με τις λέξεις και να παραμένω αρεστός;
Δες λίγο πάλι τον πολιτικό διάλογο στην αρχή. Τι καταλαβαίνεις τώρα; Ο ένας έχει μια ξεκάθαρη άποψη για τη θέση της Ελλάδας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Ο άλλος δε λέει ψέματα αλλά λέει μια γενική αλήθεια που δεν προσφέρει τίποτα στη συζήτηση. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο αυτό, δεν προτείνει τίποτα απολύτως! Δεν απαντάει, λόγου χάριν, “η Ελλάς ανήκει εις την Ανατολήν” αλλά απαντάει “η Ελλάς ανήκει εις τους Έλληνες”!
Όποιος ασχολείται λίγο παραπάνω με την πολιτική ζωή της χώρας μπορεί να εντοπίσει αμέτρητους τέτοιους διάλογους από όλα τα πολιτικά κόμματα. Ένας λαός εθισμένος στα όμορφα λόγια, εθισμένος στα συνθήματα, δεν ανήκει πουθενά αλλού πέραν του Λαϊκισμού!