Ο Quentin Tarantino είναι ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες και σεναριογράφους στον κινηματογραφικό χώρο του Hollywood. Η καριέρα του ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 με την πρώτη του ταινία Reservoir Dogs και έκτοτε, έφερε νέες διαστάσεις στα συνηθισμένα πρότυπα των αμερικάνικων ταινιών. Προσωπικά, θαυμάζω και αγαπώ όλο το σύμπαν του Tarantino και -για να πω την αλήθεια- συμπαθώ λίγο περισσότερο τα άτομα με τα οποία μπορώ να μοιραστώ τον ίδιο ενθουσιασμό!
Σε όλες τις ταινίες του ο Tarantino ακολουθεί συγκεκριμένα μοτίβα, τα οποία αναδεικνύουν την ιδιαίτερη ταυτότητά του και την τρέλα του. Οι μη γραμμικές αφηγήσεις, το σπλάτερ σε συνδυασμό με το χιούμορ και οι αξέχαστοι διάλογοι είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά που θα συναντήσει κανείς στις ταινίες του. Μιλώντας με όρους κινηματογραφικούς, η κλιμάκωση (climax) στις σκηνές του αποτελούν ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία, καθώς δημιουργεί σταδιακά μία βαριά ατμόσφαιρα, όπου αναμένουμε με αγωνία τη συνέχεια και στο τέλος, συνήθως, καταστρέφει αυτήν την ατμόσφαιρα με χαοτικά γεγονότα (The Hateful Eight, Once Upon a Time in Hollywood).
Αν δεν σας αρέσει η βία στην τηλεόραση, τότε θα δυσκολευτείτε να παρακολουθήσετε μία ταινία του Tarantino, καθώς η ωμή βία και το αίμα δεν απουσιάζουν ποτέ. Από κομμένα αυτιά (Reservoir Dogs) και κομμένα κεφάλια (Kill Bill) μέχρι και τους μαζικούς πυροβολισμούς, ο Tarantino προσδίδει έναν υπερρεαλιστικό και ταυτόχρονα παλπ (pulp) τόνο στα έργα του. Όσον αφορά το casting και τους χαρακτήρες, ο ίδιος πρωτοπορεί βάζοντας δυναμικές γυναίκες σε πρωταγωνιστικό ρόλο και φυσικά δεν κρύβει την ιδιαίτερη αδυναμία του στον Samuel L. Jackson. Με απόκρουση την groovy μουσική του ’60 και τα χορευτικά της Uma Therman και του John Travolta (Pulp Fiction), ταξιδεύουμε σε εκείνες τις εποχές και παίρνουμε μία γερή δόση κουλτούρας και πολιτισμού.
Η συμβολή του Quentin Tarantino στον κινηματογράφο είναι αναμφισβήτητη και αυτό αποδεικνύεται στα εννέα αριστουργήματα που έχει γράψει και σκηνοθετήσει. Δεν έχει απλώς ενσωματώσει και υποστηρίξει το μοναδικό κινηματογραφικό ύφος του, αλλά ασκεί επιρροή στους μεταγενέστερους του είδους του. Περιμένω με ανυπομονησία και… χαρμολύπη την δέκατη και τελευταία ταινία του, ελπίζω και εσείς!