Η ταινία, βρετανικής παραγωγής, “Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ” σε σκηνοθεσία του Ken Loach, αποτελεί κοινωνικό δράμα του 2016. O Loach, γνωστός για τον πολιτικό-κοινωνικό χαρακτήρα των ταινιών του, επικεντρώνεται κυρίως στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Μάλιστα έχει κατακριθεί πολλάκις στο παρελθόν για τα ”απαισιόδοξα” μηνύματα που περνάει τα οποία όμως φαίνεται να έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό.
Ο Ντάνιελ Μπλέικ, ένας 59χρονος ξυλουργός λόγω ενός καρδιακού επεισοδίου δεν είναι σε θέση να δουλέψει προσωρινά, σύμφωνα με τους γιατρούς του και έτσι αναζητά βοήθεια από το κράτος για τη συντήρησή του. Οι κοινωνικές υπηρεσίες, ωστόσο, θεωρούν πως δε διαθέτει τα κριτήρια για επίδομα ασθένειας και τον παροτρύνουν στην αναζήτηση εργασίας με σκοπό τη παροχή ανάλογου επιδόματος.Ο Ντάνιελ, άνθρωπος μιας άλλης γενιάς, καλείται να μάθει να χρησιμοποιεί τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες και να μπλεχτεί με την γραφειοκρατία. Στη πορεία γνωρίζει την Κέιτ, μια νεαρή ανύπαντρη μητέρα δύο παιδιών, η οποία βρίσκεται σε πιο δεινή θέση, ούσα άνεργη, και προτίθεται να τη βοηθήσει.
Ο σκηνοθέτης, εμπνευσμένος από γεγονότα της καθημερινότητας, καταφέρνει να παρουσιάσει με κωμικοτραγικό τρόπο την πάλη του ανθρώπου για επιβίωση. Θίγει θέματα όπως η ανεργία, η φτώχεια και τα κοινωνικά στερεότυπα και παράλληλα ρίχνει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο κράτος, το οποίο αντί να σταθεί δίπλα στον πολίτη, τον ταλαιπωρεί με τη γραφειοκρατία και τελικώς το μόνο που καταφέρνει είναι να δυσκολεύει τον αγώνα του.
Το ”Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ” συγκέντρωσε συνολικά 36 υποψηφιότητες βραβείων απο τις οποίες σημείωσε 11 νίκες μεταξύ των οποιών 1 βραβείο BAFTA και τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών. Πάντως πέραν όλων των άλλων, πρόκειται για μια ταινία που αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τη σύγχρονη πραγματικότητα και αξίζει σίγουρα να την παρακολουθήσετε.