Ίσως μιλάμε για μια από τις πιο όμορφες σκηνοθετικά και σεναριακά σειρές που υπάρχουν στην βιομηχανία των ταινιών-σειρών. Μια σειρά που κανένας δεν περίμενε το μέγεθος της αξίας της και που έκανε ακόμα και τους πιο δύσπιστους να αλλαξοπιστήσουν. Δεν θα μπορούσε να γίνεται λόγος για καμία άλλη σειρά παρά για το Better Call Saul.
Το Better Call Saul είναι μία συνέχεια της σειράς του Breaking Bad που διαδραματίζει γεγονότα και καταστάσεις που συνέβησαν πριν το Breaking Bad. Αυτό το εγχείρημα ήταν πολύ μεγάλο ρίσκο καθώς βασίστηκε σε δύο πυλώνες. Ο πρώτος ήταν η μεγάλη απήχηση που είχε ο χαρακτήρας στην βασική σειρά από τον κόσμο, ο λεγόμενος και ως «εγκληματίας Δικηγόρος», Saul Good-man. Ο δεύτερος πυλώνας είναι γιατί η σειρά αγαπήθηκε όσο καμία άλλη (ναι ακόμα και από το game of thrones στις κριτικές) και θέλησαν οι παραγωγοί από το New Mexico να δημιουργήσουν μια ακόμη σειρά για όλα αυτά τα οποία θα είχαν συμβεί στο παρελθόν, σε μια εποχή που πλέον οι πρωταγωνιστές είναι ο Saul και ο Michael (ο πρώην διεφθαρμένος αστυνομικός).
Ήταν ένα ρίσκο λοιπόν γιατί έχουμε ξαναδεί prequels από πιο δυνατά brands τα οποία δεν πέτυχαν τον σκοπό τους (π.χ The Hobbit). Επίσης την περίοδο του 2015, όταν προβαλλόταν η πρώτη σεζόν, υπήρχαν ήδη πολλά αρνητικά σχόλια, αλλά μετά από την δεύτερη κατά το έτος του 2016 ο κόσμος ξαφνικά κόλλησε. Άρα λοιπόν τώρα που έχουμε φτάσει στην προ-τελευταία σεζόν έχουμε μια πλήρη εικόνα για να μπορέσουμε να απαντήσουμε γιατί αρέσει τόσο στον κόσμο αυτή η σειρά αλλά και γιατί πέρα από μια σειρά δράσης έχει πολλά περισσότερα νοήματα να περάσει τον τηλεθεατή.
Η σειρά προσπαθεί να σου δείξει πως ένας απλός άνθρωπος περνάει από μια οδύσσεια και πως αυτό το ταξίδι τον μεταλλάσσει και του ξυπνάει πτυχές του εαυτού του τις οποίες ούτε ο ίδιος δεν ξέρει. Τις ανακαλύπτει μαζί σου κατά την διάρκεια των γεγονότων. Η Σειρά δεν είναι ευγενική με κανέναν και δεν χρυσώνει τον χάπι σε κανέναν. Γιατί πολύ απλά αυτή είναι η ίδια η φύση της ζωής, ένα άδικο επιτραπέζιο παιχνίδι που για κάθε μια κάρτα που τραβάς και κάθε μια φιλοδοξία που έχεις υπάρχουν άλλες 100 αναποδιές.
Ο Saul ως ασκούμενος δικηγόρος στην εταιρεία που συνδιοικείται από τον μεγάλο αδερφό του -που είναι ήδη φτασμένος δικηγόρος, και έναν εγωμανή συνέταιρο, προσπαθεί και αυτός να αποδείξει στον εαυτό του αλλά και στον αδελφό του που τον έχει πρότυπο ότι αξίζει και αυτός, ότι και αυτός είναι σημαντικός. Προφανώς όταν προσπαθεί να πάρει πρωτοβουλίες κατακεραυνώνεται και χλευάζεται από παντού. Βλέπετε σε αυτήν την σειρά έχουν προσέξει πολύ καλά το προφίλ του Saul καθώς είναι ένας δικηγόρους που το πτυχίο του το έχει πάρει από εξ αποστάσεως διδασκαλία και από ένα πανεπιστήμιο που για τα πρότυπα της Αμερικής θεωρείτε τελευταίας κατηγορίας.
Δώστε έμφαση στο προφίλ του πρωταγωνιστή για λίγο. Είναι ένας άνθρωπος, που από μικρός δεν ένιωθε ότι είναι ο «έξυπνος», ο «ικανός» ή αυτός που θα σπουδάσει και θα φέρει τα λεφτά. Πάντα τον στοίχειωνε ο αδελφός του στην «επιτυχία», χωρίς όμως να τον επηρεάζει γιατί τον αγαπούσε πραγματικά. Πήρε μόνος το πτυχίο του για να μοιάσει στον επιτυχή αδελφό του, και επειδή δεν είχε πολλά λεφτά ήταν από τρίτο-δεύτερο πανεπιστήμιο. Η πρακτική του ναι μεν ήταν στην εταιρία του αδελφού του, αλλά έκανε συνεχώς χαμαλοδουλειές και το μόνο που ήθελε ήταν να πάρει μια πρωτοβουλία μόνο και μόνο για να αποδείξει τόσο στους άλλους όσο και στον αδελφό του ότι και αυτός μπορεί. Προφανώς η σειρά δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο να συμβεί γιατί προσπαθεί να σου φέρει την πραγματικότητα και την σκληρότητά της στο προσκήνιο. Προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν πετυχαίνουν και η μια αποτυχία διαδέχεται η μία την άλλη, με τον πιο άδικο τρόπο. Προδοσίες από οικογένεια, φίλους και συνεργάτες, καθώς και κοροϊδία υπάρχει από παντού. Εδώ είναι όμως που η σειρά αποκτά το χρυσό της νόημα. Εκεί που βλέπεις ότι ο κόσμος είναι σαν ζούγκλα και ότι ο μικρός τρώγεται με λαγνεία από τον μεγάλο και περιμένεις να δεις μια ακόμη σειρά που προσπαθεί να σε κάνει να λυπηθείς για τον πρωταγωνιστεί αρχίζει και στο γυρνάει.
Σου δείχνει πως ένας άνθρωπος αρχίζει και αψηφά όλες αυτές τις τρικλοποδιές, με ακόμα πιο ισχυρές «εξυπνάδες», πως ο ήρωας μας γίνεται ξαφνικά αντιήρωας απέναντι σχεδόν σε όλους και ξυπνά από το κεφάλι του ιδέες για να παίξει με τους δικούς του κανόνες σε αυτό το επιτραπέζιο παιχνίδι της ζωής και εκεί ακριβώς αρχίζει η μαγεία, σε αυτόν τον αντί-ηρωισμό του πρωταγωνιστή, σε αυτήν την “λαμογιά” του πεζοδρομίου που όμως πετυχαίνει και τους αφήνει όλους (μαζί και εσένα που το βλέπεις) «άφωνους». «Άφωνους» με το πόσο απλά κάποια πράγματα μπορούν να στρωθούν άμα πεις μερικά ψέματα, άμα στήσεις μερικές καταστάσεις, αλλά και αυτά με ερασιτεχνικό τρόπο.
Τέτοιον τρόπο που σε κάνει να γελάς και να απορείς με το πόσο τελικά τετριμμένες είναι οι καταστάσεις και οι συμπεριφορές των ανθρώπων. Σαφώς σε όλον αυτόν τον αντί-ηρωισμό βλέπεις και την δίψα του ανθρώπου να επιβιώσει στο κοινωνικό σύνολο και να μην το βάζει ποτέ κάτω. Και αυτό είναι ίσως που κάνει εθιστικό αυτόν τον πρωταγωνιστή. Το γεγονός ότι δεν σε ενδιαφέρει τι κάνει ή πως το κάνει, αρκεί να βουτά μέσα στην ζωή και να δραστηριοποιείται για αυτό που θέλει. Αυτή η θέληση για το κυνήγι του στόχου είναι που μετράει, κάτι που λείπει πολύ από τις ζωές όλων μας.
Θα μπορούσα να μιλάω και να παραθέσω πολλές πληροφορίες που θα έκαναν spoil όλη την σειρά. Σίγουρα ήδη έχω γράψει πολλά που μαρτυρούν κάποιες καταστάσεις αλλά ο σκοπός μου δεν είναι να περιγράψω την σειρά αλλά να παραθέσω τι σου αφήνει στο τέλος και για ποιους λόγους κάποιος θα ήθελε να την δει.
Έτσι λοιπόν κλείνοντας αν έπρεπε να πω κάτι τελευταίο για αυτήν την σειρά είναι ότι οι χαρακτήρες δεν χωρίζονται σε κακούς και καλούς αλλά σε «ανθρώπινους». Ο κάθε χαρακτήρας είναι τόσο καλά μελετημένος που διαβάζεται εύκολα και μπορεί ο καθένας να καταλάβει γιατί έκανε κάτι καλό ή κακό ή ακόμα και γιατί οδηγήθηκε σε μια πράξη. Σαφώς η σειρά έχει να κάνει και με ναρκωτικά και με μαφία, αλλά είναι το τελευταίο πράμα που θα σε απασχολήσει, μιας και η ουσία δεν βρίσκεται εκεί. Όχι όσο υπάρχει μια σειρά που σου ξετυλίγει μια οδύσσεια με στόχο να καταλάβεις τόσο εσύ, όσο και ο πρωταγωνιστής, ότι δεν υπάρχει κανένας κανόνας που να σε εμποδίζει από το να καταφέρεις τους στόχους σου.
Ακόμη και αν δεχτείς από οπουδήποτε χτυπήματα, δεν είναι γιατί δεν αξίζεις, αλλά γιατί αυτό το επιτραπέζιο που λέγεται ζωή είναι σκληρό, και μόνο όταν ακούς τους τύπους και τους κανόνες που σου βάζουν οι ανώτεροι σου, αυτοί που θέλουν να τους υπακούς τυφλά, μόνο και μόνο τότε έχεις χάσει. Γιατί εν τέλει αυτό είναι το πρόβλημα με την ζωή, το να παίζεις by the rules. Και όταν φύγεις από τα κλισέ και γίνεις ο εαυτός σου και σε αποδεχτείς ακόμα και αν μέσα σου έχεις πολλά κομμάτια ενός αντι-ήρωα, τότε θα είσαι ελεύθερος και θα έχεις πιάσει την ζωή από τα κέρατα.
Είναι ίσως από τα καλύτερα μηνύματα που μπορεί να σου περάσει μια σειρά. Προφανώς η σειρά παρουσιάζει και άλλες πτυχές, όπως τις κακές αποφάσεις και τις επιπτώσεις της χρηματολαγνίας και της φήμης, και πως όλο αυτό καταλήγει για να φτάσει στο σημείο ο Saul να γίνει ο «εγκληματίας Δικηγόρος» που αναλαμβάνει όλους τους εγκληματίας της Albuquerque. Αλλά αυτό είναι for the sake of entertainment και για να υπάρχει η σκληρή σύνδεση με τον κόσμο του Breaking Bad. Αν μέσα από αυτή την περιπέτεια, κάποιος δει τον χαρακτήρα και τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις που έχει με όσους συναντά θα δει όλα αυτά που προαναφέρονται. Γιατί όταν η περιπέτεια και το πιστολίδι σταματά, αυτό που μας μένει είναι ο χαρακτήρας που έχει πλαστεί επί πολλές σεζόν μπροστά μας και εν τέλει το τι άνθρωπος είναι και το πόσο αληθινός είναι.
Την σειρά μπορεί άνετα να την δει κάποιος που δεν έχει ιδέα από το Breaking Bad, και θα παραμείνει το ίδιο ενδιαφέρον και για αυτόν. Πόσο μάλλον αν το έχει παρακολουθήσει.
Ο 5ος κύκλος μόλις ολοκληρώθηκε και μπορεί κάποιος να δει την σειρά μέσα από το Netflix. Καλή διασκέδαση και μην ξεχνάτε, κανένας δεν μπορεί να σας πει ποιος είστε παρα μονάχα εσείς και οι δικοί σας κανόνες.
Καλή απόλαυση.
Comments are closed.