Αναρωτιέσαι πολλές φορές αν αξίζει να αφιερώνεις χρόνο και συναισθήματα για πράγματα, ιδέες και ανθρώπους γύρω σου. Αν οι επιλογές σου ήταν ορθολογικές και ελήφθησαν με περίσκεψη και πλήρη συνείδηση του τι καλείσαι να αναλάβεις. Αν έπραξες σωστά. Αν θα βγεις νικητής στον δύσκολο αγώνα για την επιτυχία. Και βρίσκεσαι, καθημερινά, σε μια συνεχή ανησυχία και αγωνία θέτοντας στον εαυτό σου ερωτήματα όπως: “Αλήθεια, ακολούθησα το σωστό μονοπάτι; Ή μήπως έπρεπε να αλλάξω πορεία; Αν εν τέλει, δεν ήταν σωστή η επιλογή μου αναθεώρησα και έκανα το σωστό;”.
Όλες αυτές οι σκέψεις, σκόρπιες μεταξύ τους χωρίς λογική σειρά, έρχονται συχνά στο μυαλό σου και σου δημιουργούν προβληματισμούς. Προβληματισμούς για τις ειλικρινείς ή μη σχέσεις που έχεις αναπτύξει με τους ανθρώπους γύρω σου, για τις μελλοντικές σου επιλογές, για τον τρόπο ζωής που θα ακολουθήσεις, για την επαγγελματική σου σταδιοδρομία. Πολλοί και σύνθετοι προβληματισμοί! Και αυτοί οι προβληματισμοί σίγουρα είναι παραγωγικοί και σίγουρα σε βοηθούν στο να κάνεις την αυτοκριτική σου, να εντοπίζεις λάθη ή αδυναμίες σου και να ξεχωρίζεις τα δυνατά σου σημεία.
Η καραντίνα που προέκυψε ως αποτέλεσμα της καινοφανούς υγειονομικής κρίσης που βιώνουμε, ήταν η κατάλληλη περίοδος για να σκεφτούμε ακόμη περισσότερο όλα αυτά τα ερωτήματα. Υπήρξαν βράδια που έκανα φιλοσοφικές συζητήσεις με τον εαυτό μου, με τον αδερφό μου, με τα βιβλία μου. O διαθέσιμος χρόνος για περισυλλογή ήταν πολύς και σίγουρα, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, τον αξιοποίησαν για να υποβληθούν σε αυτή τη δημιουργική εσωτερική αναζήτηση. Μια αναζήτηση που σε κάνει να φτάνεις όλο και πιο κοντά στο σωκρατικό “γνώθι σε αυτόν” ή ίσως και στο “Γίνε αυτό που είσαι” του Νίτσε.
Η αναζήτηση αυτή, όμως, για να ξεκινήσει σωστά έχει και ένα πρωταρχικό στάδιο το οποίο συχνά ξεχνάμε. Σε αυτό το στάδιο θέλω να εμμείνω. Μέσα από αυτή την εσωτερική πάλη που έγινε και γίνεται και μέσα μου, κάθε μέρα και ειδικά αυτόν τον καιρό, συνειδητοποίησα ότι, καταρχάς, πρέπει να εκτιμούμε αυτά τα πολύ απλά -αλλά τόσο σημαντικά- στο μυαλό μας πράγματα της ζωής τα οποία έχουμε και να κατανοούμε πλήρως ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αυτό που θέλω να τονίσω -και βγαίνει πηγαία από μέσα μου γιατί κάποιοι, πολλές φορές, δε δίνουν τη δέουσα σημασία- είναι ότι μέσα σε αυτές τις εσωτερικές σκέψεις που κάνουμε όλοι δεν πρέπει να ξεχνούμε ποτέ, σε πρώτο επίπεδο, πόσο σημαντικό είναι ότι είμαστε υγιείς, ασφαλείς, ότι έχουμε αγαπημένους ανθρώπους δίπλα μας, ότι έχουμε τη δυνατότητα να νιώθουμε, να αισθανόμαστε έντονα συναισθήματα.
Αυτή η εσωτερική διεργασία, λοιπόν, προς την αναζήτηση απαντήσεων στα ερωτήματα που μας απασχολούν καθημερινά πρέπει να γίνεται, μέσα μας, με την παραπάνω θεμελιώδη προσέγγιση, με εφόδια δηλαδή τις αρετές της ευγνωμοσύνης για τις ομορφιές της ζωής και της ειλικρίνειας με τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
Έτσι, θα μπορέσουμε με σωστά μεθοδολογικά εσωτερικά “εργαλεία” :
Να αξιολογήσουμε καταστάσεις και ανθρώπους, να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες μας, να δεχτούμε τα λάθη μας, να θέσουμε και να επιτύχουμε στόχους και να δούμε το μέλλον με αισιοδοξία, δύναμη και πάθος.
Να πράξουμε σωστά και λελογισμένα.
Να δώσουμε φως στις πτυχές του εαυτού μας που δεν έχουμε γνωρίσει.
Να δώσουμε φως στο σωστό μονοπάτι των επιλογών κάθε φορά!
Χωρίς φόβο, χωρίς δισταγμούς, χωρίς αμφιβολίες.
Και για να μην παρεξηγηθώ, δε λέω ότι όλα αυτά θα γίνουν από τη μια στιγμή στην άλλη, εύκολα και αμέσως. Είναι μια διαδικασία δυναμική που απαιτεί ένα βήμα κάθε φορά, με σύνεση και συνεχή προσπάθεια.
Comments are closed.