Από μικρός λάτρευα τα παραμύθια. Ήταν ένας τρόπος να ξεφύγω γρήγορα από την πραγματικότητά μου και να αφήσω την φαντασία μου να με συνεπάρει σ’ αυτή την μαγική ιστορία που ξετυλιγόταν εμπρός μου. Μεγαλώνοντας, λοιπόν, προσπάθησα να κρατήσω αυτή τη συνήθεια, καθώς έβρισκα τα συναισθήματα που μου προκαλούνταν αρκετά καθησυχαστικά. Παρόλ’ αυτά, με την ηλικία έρχονται και άλλες αρετές, όπως η εμπειρία, η οποία δείχνει πως τα περισσότερα παραμύθια έχουν εμπνευστεί από την πραγματικότητα. Συνειδητοποιείς πως δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά διαστρεβλωμένες και καθοδηγούμενες ιστορίες με σκοπό να μας βοηθήσουν να νιώσουμε καλύτερα. Από τις πιο διάσημες έως τις πιο μικρές ιστοριούλες, όλες κρύβουν πίσω τους μια πολύ πιο ζοφερή αλήθεια γεμάτη σκληρές και άσχημες λεπτομέρειες.
Κατά την εξέλιξή τους πολλά από τα, κλασσικά πλέον, παραμύθια αγνόησαν τις λεπτομέρειες αυτές για να φτάσουν στο ιδανικό αποτέλεσμα της γλυκιάς ιστορίας που γνωρίζουμε σήμερα, την “επίσημη” μορφή τους. Επέλεξαν την άγνοια και καταπάτησαν την πρωτότυπη εκδοχή με σκοπό την καλύτερη και πιο αποδεκτή εικόνα.
Αναλογίζοντας όλα αυτά, απόρησα πόσες “επίσημες” ιστορίες ακούω σε καθημερινή βάση από τους ανθρώπους γύρω μου. Αναρωτήθηκα πόσοι από εμάς κρυβόμαστε πίσω από παραμύθια που προβάλλουμε στο κοινό, αφήνοντας έξω όλες τις σκοτεινές λεπτομέρειες που δεν ταιριάζουν με την εικόνα που θέλουμε να δώσουμε. Βυθιζόμαστε σε μια πλάνη την οποία εμείς οι ίδιοι κατασκευάζουμε ως έναν αμυντικό μηχανισμό για να ξεφύγουμε από τις δυσκολίες και τις αθέμιτες λεπτομέρειες της πραγματικότητας.
Μ’ αυτό τον τρόπο, καταλήγουμε να μην αλληλεπιδρούμε πραγματικά και ειλικρινά με τον κόσμο γύρω μας, αλλά σύμφωνα με τα δεδομένα της ιστορίας μας ή, αλλιώς, της ιδανικής φούσκας που μας περιτριγυρίζει. Ζούμε δυο ζωές που, όπως προείπαμε και για τα παραμύθια, παρότι αλληλένδετες, καταλήγουν να είναι αρκετά διαφορετικές.
Έτσι λοιπόν, θα ήθελα να θέσω το ερώτημα: Πώς ορίζουμε ορθά την αλήθεια; Ποια ιστορία θα πρέπει να θεωρηθεί αληθινή για έναν άνθρωπο; Αυτή που διαθέτει όλα τα δεδομένα αλλά πλημμυρίζει από την άγνοια του κόσμου σε σχέση με αυτήν ή εκείνη που είναι μυστικά ελλιπής αλλά κοινώς γνωστή και πλήρως αποδεκτή;