Ιρλανδία, 1920. Στα μέσα του Πολέμου για την Ανεξαρτησία της Ιρλανδίας, ο νεαρός γιατρός Damien O’ Donovan ετοιμάζεται να αφήσει πίσω του την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στη χώρα του και να πιάσει δουλειά σε νοσοκομείο του Λονδίνου. Οι προτροπές των φίλων και του αδερφού του, Teddy, σε συνδυασμό με μια σειρά περιστατικών αυθαίρετης χρήσης βίας από βρετανικές δυνάμεις τον πείθουν να αλλάξει γνώμη. Ο Damien εντάσσεται στον Irish Republican Army (IRA) και μαζί με τον Teddy συμμετέχουν ενεργά στον ανταρτοπόλεμο υπέρ της Ανεξαρτησίας.
Σύντομα, όμως, με αφορμή την εκτέλεση μιας απόφασης ενός ιρλανδικού δικαστηρίου, τα δυο αδέρφια έρχονται για πρώτη φορά σε σύγκρουση. Αν και η παύση των εχθροπραξιών το 1921 γίνεται, αρχικά, δεκτή με ενθουσιασμό και φαίνεται να γεφυρώνεται το μεταξύ τους χάσμα, η σχετική Άγγλο-Ιρλανδική Συμφωνία δεν είναι αυτό για το οποίο ο Damien πολέμησε. Η ολική ρήξη των σχέσεων τους δεν αργεί. Ο Damien τίθεται υπέρ της συνέχισης του ένοπλου αγώνα έως και την πλήρη ανεξαρτησία της Ιρλανδίας. Ο Teddy, από την άλλη, θεωρεί ότι η Συμφωνία αυτή είναι η πλέον ρεαλιστική επιδίωξη για την Ιρλανδία και δείχνει ικανοποιημένος από την μερική ανεξαρτησία για την πατρίδα του, εντός της βρετανικής Κοινοπολιτείας.
Η μεταξύ τους αντιπαράθεση κορυφώνεται και αποκτά πλέον έντονο πολιτικό και ιδεολογικό χαρακτήρα, ενώ ο Εμφύλιος Πόλεμος χωρίζει την Ιρλανδία στα δύο. Κι όπως κάθε Εμφύλιος, δεν λογαριάζει ούτε παλιές φιλίες, ούτε και οικογένειες.
Προσωπικά, πάντα με συνέπαιρνε ο αγώνας ενός λαού υπέρ της Ανεξαρτησίας του. Μέσα από αυτούς τους αγώνες είναι που αναβλύζει η πλέον αγνή μορφή ανιδιοτέλειας ενός ανθρώπου. Αξίζει η θυσία ενός ανθρώπου για μια ιδέα; Υπερισχύει η κοινωνική της ατομικής ηθικής; Ο Loach καθιστά τους ήρωές του ιδέες και προβάλλει μέσω αυτών το δίπολο ρεαλισμός-ιδεαλισμός, που ταλάνισε ολόκληρη την Ιρλανδία για σχεδόν έναν αιώνα. Όμως, το καλύτερο στοιχείο της ταινίας είναι ότι δεν επιλέγει να «βαφτίσει» τους χαρακτήρες ως καλούς ή κακούς, αλλά ακολουθεί τον δύσκολο δρόμο του προβληματισμού.
Η ταινία απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών το 2006. Κατά τη βράβευση της ταινίας ο σκηνοθέτης Ken Loach έκανε την εξής δήλωση την οποία θέτω ως κατακλείδα του κειμένου και ως τον κυριότερο λόγο για να δει κανείς την ταινία: «Ίσως αν καταφέρουμε να πούμε την αλήθεια για το παρελθόν, ίσως τότε να καταφέρουμε να πούμε και την αλήθεια για το παρόν».