Τα πλοία είναι σαν τους ανθρώπους.
Ταξιδεύουν σε μέρη κοντινά ή μακρινά.
Κερδίζουν γνώσεις.
Γεμίζουν εμπειρίες.
Ζούνε περιπέτειες.
Όμως, μπορεί να μείνουν στάσιμα.
Σταθερά στο λιμάνι.
Για να αποφύγουν το ρίσκο.
Γιατί φοβούνται μη βουλιάξουν.
Κι έτσι, σιγά σιγά σκουριάζουν.
Φθείρονται, γερνάνε.
Αχρηστεύονται πριν προλάβουν να εκτελέσουν το σκοπό τους
Πριν δουν τον κόσμο.
Υπάρχουν και πολλά πλοία που ταξιδεύουν ασταμάτητα.
Φεύγουν από το λιμάνι και κάθονται μέσα στη θάλασσα για μήνες ολόκληρους.
Μακριά από το λιμάνι και τους οικείους τους.
Γεμίζουν εμπειρίες και βοηθάνε τον κόσμο.
Συνεχίζουν να πλέουν ακάθεκτα στο πέλαγος.
Παραμερίζουν τους κινδύνους όταν κάνουν αυτό που αγαπούν.
Όμως πρέπει και να σταματάν καμιά φορά
Γιατί αλλιώς, θα βουλιάξουν τελικά,
κι ενώ τον κόσμο θά ‘χουν δει
Δε θα γυρίσουν να μοιραστούν τη χαρά.
Ποτέ δε θα ξαναδούν τους αγαπημένους τους.
Επειδή εξάντλήθηκαν.
Έτσι είμαστε κι εμείς οι άνθρωποι
Άλλοι κάθονται χωρίς να κάνουν τίποτα.
“Βαριέμαι” -ή φοβάμαι- είναι η αγαπημένη τους λέξη.
Άλλοι ταξιδεύουν χωρίς σταματημό
Εξαντλούν όλες τις δυνάμεις τους από νωρίς και χάνουν την όρεξη για ζωή.
Κι άλλοι -οι πιο σοφοί- Ταξιδεύουν,
Αλλά κάνουν και στάσεις για να δουν τους αγαπημένους τους και να ξεκουραστούν.
Να θυμηθούν τις όμορφες μέρες που πέρασαν και να εκτιμήσουν τις μικρές χαρές της ζωής.
Να είστε σοφοί άνθρωποι. Μην αφήσετε το φόβο, τη βαρεμάρα ή τον υπερβολικό ενθουσιασμό να σας “κλέψουν” τα χρόνια.
Πλοία είμαστε κι εμείς οι άνθρωποι
