Η ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου, τις προηγούμενες ημέρες κοινοποίησε ένα περιστατικό βιασμού που δέχθηκε κατά τη διάρκεια επίσημης αποστολής από κάποιον παράγοντα του αθλήματος. Μετά την κοινοποίηση του περιστατικού αυτού, η Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
“Με αφορμή την δημόσια τοποθέτηση της Ολυμπιονίκου κας Σοφίας Μπεκατώρου, η Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία δηλώνει ότι μέχρι πρόσφατα δεν είχε λάβει καμία επιστολή ή έστω άτυπη καταγγελία σχετικά. Ωστόσο, ακόμη κι αν είχε λάβει ανεπίσημη καταγγελία, η Ομοσπονδία θα ήταν άτεγκτη στην αντιμετώπιση τέτοιου φαινομένου.
Επειδή, όμως, δεν πρέπει να πλανάται οποιαδήποτε σκιά για οποιονδήποτε, παροτρύνουμε την καταγγέλλουσα, εφόσον πήρε την πρωτοβουλία έστω και μετά από τόσα χρόνια να μιλήσει σχετικά με αυτό το δυσάρεστο περιστατικό, να γίνει συγκεκριμένη, και η Ομοσπονδία, εφόσον εμπίπτει στην αρμοδιότητά της, να μην έχει κανείς αμφιβολία ότι θα πράξει τα δέοντα.”
Πρόκειται για μια προκλητική, κατά τη γνώμη μου, ανακοίνωση. Μια ανακοίνωση άνευ τόπου και χρόνου, η οποία ταυτοχρόνως είναι εξαιρετικά σεξιστική, ενώ αντικατοπτρίζει την άποψη μεγάλου μέρους της κοινωνίας και αποτελεί περίτρανη απόδειξη για το δικαιολογημένο φόβο που αισθανόταν τόσα χρόνια να μιλήσει ανοιχτά για το «δυσάρεστο περιστατικό». Η ανακοίνωση αυτή μπαίνει στη διαδικασία απεμπόλησης ευθυνών σε μια προσπάθεια να προστατεύσει την Ομοσπονδία προστατεύοντας, όμως, στην ουσία τον άνθρωπο που αποτελούσε παράγοντα αυτής. Μια ανακοίνωση η οποία αναπαράγει το απαράδεκτο στερεότυπο που επικρατεί γύρω από τον βιασμό και συγκεκριμένα την λογική του “Τώρα το θυμήθηκε;” .
Ο βιασμός, δυστυχώς, δεν ξεχνιέται. Είναι που χαράζεται για πάντα στη μνήμη, το σώμα και το πνεύμα του θύματος. Το θυμήθηκε όταν αμέσως μετά πήγε στο δωμάτιό της για να κάνει μπάνιο. Το θυμήθηκε το βράδυ που ξάπλωσε για ύπνο. Το θυμήθηκε την επόμενη φορά που έκανε σεξ με κάποιον. Το θυμήθηκε όταν άκουσε κάποιο απρεπές σεξιστικό ή σεξουαλικό σχόλιο. Το θυμήθηκε όταν αποφάσισε να το κοινοποιήσει για να δώσει δύναμη σε θύματα βιασμού για να μιλήσουν ανοιχτά για αυτό που τους συνέβη. Και δυστυχώς σίγουρα το θυμήθηκε όταν θα διάβασε την ανακοίνωση της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας.
Δεν είναι τυχαίο που γίνεται λόγος σήμερα για την κουλτούρα του βιασμού. Ένα σωρό υποσυνείδητα μηνύματα περνούν στο μυαλό και την προσωπικότητα του σύγχρονου ανθρώπου. Στις μέρες μας το θέμα του σεξ θεωρείται ταμπού για την κοινωνία και πρέπει να αποφεύγεται οποιαδήποτε συζήτηση για αυτό, πολλώ δε μάλλον στο πλαίσιο του σχολείου. Σε αυτό το σχολείο που μας μαθαίνει να αντιλαμβανόμαστε την ισότητα με την ισοπεδωτική έννοια της, ενώ ουδεμία αναφορά γίνεται στην ισότητα των φύλων.
Δεν θα θίξω κάποια νομική πτυχή, καθώς στόχος της κοινωνίας μας οφείλει να είναι ο εκμηδενισμός του φαινομένου μέσα από την οικοδόμηση συνειδήσεων. Στόχος της κοινωνίας μας πρέπει να είναι η καλλιέργεια του σεβασμού απέναντι στον συνάνθρωπό μας ανεξαρτήτως φύλου. Στόχος της κοινωνίας μας πρέπει να είναι η συνειδητοποίηση της διαφοράς μεταξύ του “ναι” και του “όχι”. Και μιας που το δίκαιο ακολουθεί την κοινωνία, στόχος θα πρέπει να είναι να πάψει να υφίσταται η ανάγκη ύπαρξης του ΠΚ 336 (άρθρο του Ποινικού Κώδικα με το οποίο τιμωρείται ο βιασμός ως έγκλημα).
Μια κοινωνία που ο βιασμός δεν θα είναι ενταγμένος στην κανονικότητα. Μια κοινωνία που δεν θα υπάρχουν εν δυνάμει βιαστές. Αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος.