Ναι, όμορφα και τακτοποιημένα!
Είμαστε κι εμείς που θέλουμε όλα να ‘ναι τακτοποιημένα στη ζωή μας, όπως ακριβώς είναι τα ρούχα στην ντουλάπα μας, ανά κατηγορία, ανά χρώμα, ανά μάκρος, χωρισμένα σε χειμερινά, καλοκαιρινά και jeans.
Που για να διαβάσουμε, ή να ασχοληθούμε με κάτι, η προϋπόθεση είναι να ‘ναι όλα γύρω μας στη θέση τους, γιατί μας προκαλεί μια ακατανίκητη σύγχυση αυτή η τρέλα γύρω μας.
Αλλά ερχόμαστε ξαφνικά σε μια πολύ δυσάρεστη θέση, μιας και στη ζωή τίποτα δεν μπαίνει σε κουτάκια τελικά. Κι αν μπει, σίγουρα κάποιος παραμονεύει να σου ανοίξει τα ντουλάπια και να τα κάνει όλα άνω κάτω. Ίσως και ο ίδιος σου ο εαυτός.
Θες που τα φέρνει η ζωή κάπως αλλόκοτα όλα; Εκεί που δεν τα περιμένεις; Θες που εμείς νομίζουμε πως ξέρουμε τί μας αρμόζει και τί μας αφορά, αλλά τελικά δεν ξέρουμε τίποτα…
Θες που περνούν τα χρόνια και μαθαίνουμε καινούρια πράγματα ακόμη και για εμάς τους ίδιους… που αλλάζουμε, ξεχνάμε κι επαναπροσδιορίζουμε όσα θέλαμε…
Πάντως σε ένα συμπέρασμα καταλήγουμε. Ο άνθρωπος αναζητά την ασφάλεια με πολλές μορφές… εμείς μέσα απ’ την τάξη και τον προγραμματισμό, άλλοι μέσα απ’ τα δεδομένα και τις μονιμότητες.
Αλλά βλέπεις, τίποτα δε μένει ακλόνητο τελικά… ούτε εμείς, ούτε ο κόσμος γύρω μας!
Μια ευμετάβλητη ζωή, μ’ εμάς να προσπαθούμε να τα βάλουμε σε μια σειρά ενώ ο δρόμος έχει λακκούβες!
Άραγε η τάξη στα πράγματα τέμνεται ποτέ με τη ζωή που ζούμε; Ή ζούμε μια ζωή όλο εκπλήξεις;