Imdb: 7,6
Περίληψη:
Η σειρά βασίζεται στα κλασικά παριζιάνικα μυθιστορήματα του Maurice Leblanc, τις περιπέτειες του Arsene Lupin, του πανέξυπνου αριστοκράτη ληστή. O Assane Diop (Omar Sy) αντιγράφει πολλές από τις «κομπίνες» του με σκοπό την επιβίωση στην Πόλη του Φωτός. Βασικός στόχος του είναι να ξεσκεπάσει την σκευωρία του κ. Pellegrini, ενός πλούσιου και ευυπόληπτου επιχειρηματία που ασκεί μεγάλη επιρροή στους πολιτικούς και στις αρχές της Γαλλικής πρωτεύουσας. Με τον τρόπο αυτόν θέλει να εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα του, για τον οποίο θεωρεί υπεύθυνη την οικογένεια Pellegrini στης οποίας το σπίτι ήταν υπάλληλος.
Σχολιασμός:
Η σειρά είναι σκηνοθετημένη από τον George Kay, όμως ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί καθώς έχει δημοσιευθεί στην πλατφόρμα του Netflix μόνο το πρώτο σκέλος επεισοδίων. Σύμφωνα με πληροφορίες, το δεύτερο μέρος θα είναι διαθέσιμο στις 15 Ιουλίου αυτό το καλοκαίρι, που συμπίπτει με την 116η επέτειο από την δημοσίευση του ομώνυμου μυθιστορήματος του Leblanc. Πρωταγωνιστής μας είναι ο Omar Sy, γνωστός από την υπέροχη κομεντί «Άθικτοι» (“Intouchables”). Ένας πάρα πολύ συμπαθής ηθοποιός με πολύ ταλέντο σε μία ταινία στα μέτρα του όπου αναλαμβάνει το ρόλο του «αστεριού» με αξιοθαύμαστη άνεση. Στην σειρά είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κάποιους που έχει διαβάσει τις περιπέτειες του Arsene Lupin: ιδιοφυής, γοητευτικός και «δίκαιος». Η ευγενική του φυσιογνωμία και το πελώριο μέγεθός του (πάνω από 1,90) τον βοηθούν πολύ. Η ερμηνεία του βοηθάει πολύ το στυλ της σειράς και κυμαίνεται σε άνω του ικανοποιητικού επίπεδα. Σε άλλους ηθοποιούς που ξεχώρισαν, νομίζω πως θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε την Anne Benoit η οποία ερμηνεύει μία «ξοφλημένη» δημοσιογράφο που μοιράζεται το ίδιο μίσος για τον κ. Pellegrini με τον Assane, καθώς είναι αυτός που ευθύνεται για την «κατηφόρα» της καριέρας της.
Το κύριο προτέρημα της σειράς, όμως, δεν νομίζω ότι είναι οι ερμηνείες. Φυσικά, δεν έχω πρόθεση να αφαιρέσω τίποτα από τους ηθοποιούς καθώς παίζουν τεράστιο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Τα στοιχεία που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον περισσότερο από όλα – και λόγω αυτών, συγκαταλέγω το Lupin στις καλύτερες σειρές που παρακολούθησα τον τελευταίο καιρό – είναι η ευρεσιτεχνία των δημιουργών και οι ιδέες τους που αποτυπώθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην οθόνη. Η σειρά ξεχειλίζει από υπέροχα τρικ με τα οποία ο Assane ξεγελάει τους ανυποψίαστους ανθρώπους γύρω του και κυρίως την αστυνομία καθώς τα κόλπα του έχουν να κάνουν με μικρές (και τεράστιες) ληστείες, καταφέρνοντας πάντα να βγαίνει αλώβητος και υπεράνω υποψίας. Οι δημιουργοί χρησιμοποιούν αντικείμενα και δραστηριότητες της καθημερινότητας με πανέξυπνο τρόπο δίνοντας μία αστική και ρεαλιστική εκδοχή ενός υπερήρωα. Ένα από τα «κόλπα» είναι και το πώς ο πρωταγωνιστής εκμεταλλεύεται των εσωτερικεύμενο (αλλά πολλές φορές και εξωτερικευμένο) ρατσισμό των λευκών παριζιάνων προς όφελός του.
Το Lupin λοιπόν, είναι μία «υπέρ-σύγχρονη» εκδοχή όχι μόνο των περιπετειών του Arsene Lupin αλλά και του Ρομπέν των Δασών και του Σέρλοκ Χολμς καθώς και άλλων κλασσικών και εμπορικών ηρώων από τους οποίους δανείζεται στοιχεία, χωρίς βεβαίως να δίνεται η παραμικρή εντύπωση «αντιγραφής», καθώς οι «ομοιότητες» αποτυπώνονται με εξαιρετικό τρόπο. Από το πρώτο επεισόδιο που παρακολούθησα την θεώρησα μία σειρά-εξέλιξη για τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο, καθώς λείπουν ταινίες και σειρές με δράση και ιδέες σαν αυτές του Lupin. Αν θέλετε να παρακολουθήσετε μία παραγωγή πλούσια σε αδρεναλίνη, αναφορές σε διάσημες ιστορίες δράσης και μυστηρίου, με την ευρωπαϊκή φινέτσα που χαρακτηρίζει τον Γαλλικό κινηματογράφο, το Lupin είναι η καλύτερη επιλογή.