«Η αρχή και το τέλος μας, μια ανάσα»
Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί ότι το αύριο είναι δεδομένο, πόσες φορές έχουμε αναβάλει υποχρεώσεις, διαβάσματα, έρωτες, πόσες φορές δεν είπαμε αυτά που νιώθαμε στους ανθρώπους μας σήμερα και τα αφήσαμε για αύριο, πόσες φορές δε ζήσαμε την ημέρα μας σα να είναι η τελευταία μας…;
Αλλά πόσες φορές δεν αναλογιστήκαμε εάν θα έρθει το αύριο, εάν θα μπορέσουμε να πάρουμε μια ανάσα, εάν θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και να συνεχίσουμε…;
Η αλήθεια είναι σχεδόν ποτέ.
Γιατί οι περισσότεροι έχουμε τη ζωή μας δεδομένη. Πιστεύουμε ότι είναι αυτονόητο, ότι θα είμαστε σε θέση να πάρουμε και αύριο μια ανάσα για να ξεκινήσουμε την ημέρα μας, και είμαστε σίγουροι ότι την ευκαιρία που σπαταλήσαμε εχθές θα τη διεκδικήσουμε σήμερα.
Όμως πόσο λάθος είμαστε…
Όταν φτάσεις στο σημείο να μη γνωρίζεις εάν θα έχεις μια ακόμα ανάσα, όλος ο κόσμος σου χάνεται. Κατακλύζεσαι αστραπιαία από έναν πρωτόγνωρο φόβο, ο οποίος φέρνει μαζί του τις αναμνήσεις της ζωής σου. Εκείνες με τη σειρά τους αρχίζουν να τρέχουν μπροστά από τα μάτια σου σαν ταινία χωρίς σταματημό δείχνοντάς σου πόσα είχες και πόσα πρόκειται να χάσεις.
Εκείνη τη στιγμή αρχίζεις να πονάς… νιώθεις το σώμα σου να σε εγκαταλείπει, το μυαλό σου να προσπαθεί να αντιληφθεί τι έπεται στη συνέχεια και την καρδιά σου να σπάει σιγά – σιγά σε κομμάτια… Τότε είναι που τρελαίνεσαι, νιώθεις αβοήθητος, αρχίζεις να κλαις και να θυμώνεις, γιατί καταλαβαίνεις ότι η επόμενη στιγμή ίσως και να μην έρθει ποτέ.
Ξαφνικά, όμως, από το πουθενά γίνεται η υπέρβαση και παίρνεις την πολυπόθητη ανάσα. Επιτέλους το σώμα, το μυαλό και η καρδιά σου γίνονται ένα και σου δίνουν την ώθηση που χρειάζεσαι για να ανασάνεις ξανά.
Από το πουθενά, συναισθήματα χαράς, ανακούφισης και ευγνωμοσύνης αρχίζουν να γεμίζουν ξανά το σώμα και την ψυχή σου. Μετά από λίγο ξεκινάς να αναρωτιέσαι τι έχει συμβεί. Και πιο συγκεκριμένα, ξεκινάς να αναρωτιέσαι για το πόσο κοντά ήσουν στον πνιγμό, για το πόσο κοντά ήσουν στο να χάσεις όσα είχες χτίσει, παλέψει, αγαπήσει….
Αντιλαμβάνεσαι τελικά ότι η ζωή είναι πιο μικρή απ’ όσο φανταζόσουν, ότι δε διαθέτει περιθώρια για αναβολές και κυρίως ότι δεν είναι δεδομένο ότι το αύριο πρόκειται να έρθει. Γι’ αυτό και μας υπενθυμίζει ότι κάθε στιγμή μετράει. Κάθε ώρα, κάθε λεπτό.
Έχε όνειρα, βάλε μακροχρόνιους στόχους στη ζωή σου, δούλεψε για να τους κατακτήσεις, και δημιούργησε μια ευχάριστη ρουτίνα. Απλά ποτέ μην ξεχνάς να ζεις και τη στιγμή. Πες στους δικούς σου ανθρώπους πώς νιώθεις, πώς αισθάνεσαι και μην αναβάλεις για αύριο ό,τι μπορείς να πράξεις σήμερα…
Και να θυμάσαι, κάθε ανάσα σου μετράει.