Πρότυπα. Μια λέξη που έχουμε συναντήσει στη ζωή μας πολλές φορές. Από τα οικογενειακά πρόσωπα, κάποιες άσημες προσωπικότητες, μέχρι αρκετά επιφανή άτομα, κάποιος κάποτε αποτέλεσε για τον καθένα και την καθεμία από μας πρότυπο.
Υιοθετώντας τα θετικά στοιχεία, προσπαθήσαμε να τους μοιάσουμε και να αναδείξουμε πλευρές του εαυτού μας που ίσως δεν γνωρίζαμε. Όμως, ακόμη και αυτά τα είδωλα που θεοποιήσαμε στο νου μας, έχουν ανθρώπινη υπόσταση, κάνουν ατασθαλίες και λάθη που, παρατηρώντας τα, απογοητευόμαστε. Κι αυτό γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε πως ένα άτομο που θαυμάζουμε, που έχει μεγάλη αξία για μας έχει δικαίωμα να πραγματοποιεί σφάλματα.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα υπάρχει κάτι που μας διαφεύγει. Κρατώντας όλα τα θετικά στοιχεία από αυτούς τους ανθρώπους, γίναμε καλύτεροι. Ανακαλύψαμε κάποιες δεξιότητες που διαθέτουμε, που μπορεί να μας διέφευγαν και τις καλλιεργήσαμε. Και όλη αυτή η προσπάθεια δεν υλοποιήθηκε παρά από εμάς τους ίδιους.
Εμείς τελικά αποτελούμε τα πρότυπα, την έμπνευση και το κίνητρο που χρειαζόμαστε για εμάς αλλά και για τους άλλους. Γιατί εμείς τελικά είμαστε υπεύθυνοι για να καλλιεργήσουμε τα όμορφα χαρακτηριστικά του εαυτού μας, τον οποίο θα έπρεπε να έχουμε ως πρότυπο.