Και έρχεται η στιγμή που ένα καινούριο άτομο θέλει να εισέλθει στη ζωή σου. Φαίνεται καλοπροαίρετο και αρκετά θερμό απέναντί σου. Αρχίζεις να του ανοίγεσαι, να δείχνεις πτυχές του εαυτού σου που δε μοιράζεσαι εύκολα με τους άλλους, ακόμα και τις πιο περίεργες. Αποκαλύπτεις τα πιο βαθιά σου μυστικά, τους φόβους, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς σου. Στην αρχή μοιάζει να καταλαβαίνει. Μοιάζει να σου δείχνει ένα προσωπείο, μια περσόνα που έχει χτίσει με σκοπό να πάρει από σένα αυτό που του λείπει και έχει ανάγκη.
Έτσι, η κατανόηση αυτή μετατρέπεται σε φόβο και απέχθεια. Οτιδήποτε κι αν κάνεις δεν είναι αρκετό, κάθε σου κίνηση είναι ενοχλητική. Εσύ προσπαθείς να καταλάβεις τι συμβαίνει, ρωτάς αν όλα είναι εντάξει και η απάντηση που παίρνεις είναι πάντα η ίδια: “Όλα καλά, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς!”. Αλλάζεις στάση, με την ελπίδα ότι η συμπεριφορά αυτή θα αλλάξει. Προσπαθεί να σε υποβιβάσει με κάθε τρόπο και αφου΄ εκμαιεύσει όλα όσα θέλει από σένα, φεύγει, χωρίς προειδοποίηση. Και εσύ μένεις μόνος με όλα τα γιατί να σε περιτριγυρίζουν. Κλείνεσαι στον εαυτό σου, αρχίζεις να έχεις αμφιβολίες για τα άτομα που σε πλησιάζουν και χτίζεις ασπίδες. Γιατί φοβάσαι πως αν ανακαλύψουν κατευθείαν τον πραγματικό σου εαυτό θα το βάλουν στα πόδια. Γιατί αυτό που είσαι είναι κάτι μοναδικό που λίγοι μπορούν να εκτιμήσουν.