High Fidelity

“What came first the music or the misery?”, αναρωτιέται ο Rob.

Ο Rob είναι ένας τριαντάρης, ανασφαλής, ιδιοκτήτης δισκάδικου, από αυτά που πουλάνε δίσκους βινυλίου, τον οποίον η κοπέλα του, η Laura, μόλις παράτησε. Ο Rob διαμορφώνει τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή του σε λίστες Top-5, απότοκο της ενασχόλησης του με το μουσικό χώρο. Αδυνατώντας να καταλάβει γιατί δεν μπορεί να κάνει ευτυχισμένη τη Laura, ο Rob αποφασίζει να έρθει σε επαφή με τις πρώην Top-5 σχέσεις του, για να κατανοήσει τί είναι αυτό που δεν κάνει σωστά. Με φόντο το δισκάδικο και μια ιστορία χωρισμού, ο σκηνοθέτης Stephen Frears μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη όχι μόνο το ομώνυμο best-seller του Nick Hornby, αλλά και ένα κομμάτι καθενός από εμάς.

Η ιδιαιτερότητα της ταινίας είναι ότι συχνά ο Rob απευθύνεται στον θεατή, εκφράζει τους προβληματισμούς του, σαν να πρόκειται για τον φανταστικό του φίλο, προσδίδοντας μεγαλύτερη αμεσότητα στην ταινία. Το soundtrack αντικατοπτρίζει τα λόγια και τις σκέψεις των χαρακτήρων, ενώ είναι αδύνατον να παρακολουθήσει κανείς όλα τα inside jokes μουσικοφιλίας μεταξύ του Rob και των δύο υπαλλήλων/φίλων του στο δισκάδικο.

Το High Fidelity δεν είναι βαθυστόχαστη ταινία, ούτε πρόκειται να σου χαρίσει κάποιο βαθύ φιλοσοφικό νόημα. Η αξία του έγκειται στην -δίχως κόμπλεξ- απεικόνιση των ανθρώπινων εμμονών και ελαττωμάτων (π.χ., “what really matters is what you like, not what you are like”, μονολογεί ο Bob). Και μπορεί ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου και της ταινίας να είναι ένας λευκός, straight άνδρας, όμως, το μήνυμα της ταινίας μοιάζει καθολικό. Όλοι πληγώνουν και πληγώνονται, όλοι φοβούνται μην καταλήξουν μόνοι, για αυτό αξίζει να παλέψουν για τον άνθρωπο που αγαπούν. Άλλωστε, ποιος δεν ταυτίζεται με έναν χωρισμό και με προσωπικές αναζητήσεις μετά μουσικής;

Υ. Γ. Το 2020, 20 χρόνια μετά, γυρίστηκε σειρά βασισμένη στο βιβλίο με τον ίδιο τίτλο, αλλά με αντιστροφή των ρόλων και γυναίκα πρωταγωνιστή.