Όλοι μας έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές. Είτε αυτές σχετίζονται με μια οικογενειακή ή προσωπική συνθήκη, ένα πρόβλημα υγείας, ή οτιδήποτε άλλο, αποτελούν όλες αναπόσπαστο κομμάτι της δικής μας ιστορίας. Γιατί είναι, όμως, τόσο δύσκολο να μιλήσουμε για το παρελθόν μας χωρίς ενδοιασμούς; Είναι ότι ντρεπόμαστε ή μήπως υπάρχει κάτι άλλο που μας κρατά από το να μιλήσουμε;
Φυσικά, κάθε άνθρωπος που επιλέγει να μην ανοιχτεί έχει τους δικούς του πολύ προσωπικούς λόγους.
Ένας από αυτούς είναι ο φόβος για την αντιμετώπισή του από τους άλλους. Και δεν είναι καθόλου παράλογος φόβος, μιας και η κοινωνία συνεχίζει να στιγματίζει ανθρώπους που η ζωή τους δεν έχει κυλήσει τόσο «ομαλά». Κανένα άτομο δε θέλει να το θυμούνται εξαιτίας μίας συγκεκριμένης δυσάρεστης στιγμής που έτυχε να βιώσει. Και πολύ περισσότερο, δε θέλει να το προσεγγίζουν διαφορετικά, να του φέρονται με οίκτο ή να το θεωρούν ευάλωτο. Δεν θέλει κάθε του πράξη να ερμηνεύεται ως αντίκτυπος μιας κατάστασης στην οποία βρέθηκε στο παρελθόν.
Γι’ αυτό, είναι σημαντικό να μάθουμε να προσεγγίζουμε τα ζητήματα χωρίς να τα καθιστούμε περισσότερο ταμπού απ’ όσο είναι. Δεν αρκεί να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να μιλήσουν λέγοντάς τους να μην ντρέπονται. Το πρώτο βήμα συνίσταται στην καλλιέργεια μιας ατμόσφαιρας μέσα στην οποία δε θα κρινόμαστε για τις εμπειρίες μας, αλλά για το ποιοι είμαστε αληθινά.
Έτσι, για να μπορέσει ένα άτομο να μιλήσει χωρίς φόβο, πρέπει να αισθανθεί ότι οι άνθρωποι γύρω του κατανοούν πόσο ανθρώπινα είναι κάποια ζητήματα και δείχνουν την αναγκαία διακριτικότητα και σεβασμό. Στο κάτω κάτω, κανένας δεν είναι άτρωτος απέναντι σε αυτά που του επιφυλάσσει η ζωή. Αντιδράσεις που χαρακτηρίζονται από υπερβολή, έκπληξη ή λύπηση προκαλούν ανασφάλεια και αμηχανία και κάνουν το άτομο να νιώθει διαφορετικό και «μη φυσιολογικό».
Με τη σωστή προσέγγιση και στάση θα μπορέσουμε όλοι μας να μιλήσουμε για θέματα που μας απασχολούν χωρίς ντροπή ή φόβο και να ακούσουμε, αντίστοιχα, τους άλλους που θέλουν να μοιραστούν μαζί μας τις εμπειρίες τους. Άλλωστε, ποιος δεν ονειρεύεται μια κοινωνία χωρίς θέματα-ταμπού, όπου υπάρχει ειλικρίνεια και αλληλοκατανόηση;