Η Ηλέκτρα θρηνεί ανήμπορη μην μπορώντας να εκδικηθεί τη μητέρα της για το φρικτό της έγκλημα. Ο ρόλος της δεν έχει πλαστεί για να βάψει τα χέρια της με αίμα, αλλά για να είναι συμπονετική και ανεκτική. Η θέση της περιορίζεται μόνο στο να οπλίσει άτυπα το χέρι του αδελφού της Ορέστη και να μείνει θεατής στο δικό της έγκλημα.
Η μουσική του Capétte υπερβαίνει τα όρια της εξιστόρησης. Είναι περισσότερο μια μορφή έκφρασης και εκτόνωσης ενάντια σε όσα μας εμποδίζουν καθημερινά από το να είμαστε η πιο ωμή εκδοχή του εαυτού μας με ό,τι εκκεντρικό και θαρραλέο συνεπάγεται με αυτό. Οι ηλεκτρονικοί πειραματισμοί συμπορεύονται με την ψυχεδέλεια και την punk, ενώ εντάσσεται ως ένα βαθμό και η ακαδημαϊκή μουσική, η οποία, σύμφωνα με τα λόγια του Αντώνη, πρόκειται να επηρεάσει ακόμα περισσότερο μελλοντικά του έργα.
Αν ακούγαμε το “Ηλέκτρα” με κλειστά μάτια και έπρεπε να το αποδώσουμε με ένα μόνο χρώμα αυτό θα ήταν το ροζ, όχι επειδή συνδέεται στερεοτυπικά με την τόλμη, αλλά επειδή αυτό ταιριάζει καλύτερα στον θρήνο της Ηλέκτρας του Σοφοκλή αλλά και της κάθε Ηλέκτρας που μέλλει να εμφανιστεί.
Διαβάστε περισσότερα για τον Capette LIFO
Βρείτε τον Capétte
Instagram: https://www.instagram.com/capette_/
Spotify: https://open.spotify.com/artist/7AnAlpOibCf6Ron7zKnz4d?si=ENi6r7i7SECCtqB-jI37Pw
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCAv6zmZxWvSzhLtSvyrB04w