Το πορφυρό ρόδο του Καΐρου. Ο τίτλος και μόνο αρκεί για να σε ταξιδέψει σε μέρη εξωτικά, με αραβικά αρώματα και μελωδίες, και την απεραντοσύνη της ερήμου να απλώνεται μπροστά σου, καθώς εσύ την διασχίζεις πάνω σε μία περήφανη καμήλα. Αν ψάχνεις για τέτοιου είδους απολαύσεις ίσως να μην είσαι και στον πιο κατάλληλο δρόμο. Μην βιάζεσαι όμως να φύγεις, διότι οι καλύτερες ταινίες είναι συνήθως αυτές που δεν προδίδουν την πλοκή τους από τον τίτλο.
Αυτή η ιστορία, λοιπόν, διαδραματίζεται στην Αμερική εν έτει 1935, την εποχή της διεθνούς οικονομικής ύφεσης. Η Cecilia (Mia Farrow), μία απλή καθημερινή κοπέλα, προσπαθώντας να ξεφύγει από την μουντή καθημερινότητα και τον χειριστικό σύζυγό της, καταφεύγει στη ζεστασιά μιας αίθουσας σινεμά. Μέσα από τις ταινίες ζει μια άλλη ζωή, καλύτερη, ικανή να καλύψει το κενό της πραγματικής. Η ζωή της ταράσσεται όταν ο Tom Baxter (Jeff Daniels), ο φανταστικός χαρακτήρας της αγαπημένης της ταινίας αρχίζει να συνομιλεί μαζί της…
Tom Baxter: Και τώρα είμαι μαζί σας, στο αποκορύφωμα ενός τρελού σαββατοκύριακου στο Μανχάταν. Θεέ μου, πρέπει να σ’ αρέσει πολύ αυτή η ταινία.
Cecilia: Εμένα;
Tom Baxter: Ήσουν εδώ όλη μέρα. Σ’ έχω δει ήδη δύο φορές.
Cecilia: Εννοείς εμένα;
Tom Baxter: Ναι, εσένα! Αυτή είναι η πέμπτη φορά που το βλέπεις. Πρέπει να σου μιλήσω.
[κατευθύνεται από την ταινία, μέσα από την οθόνη, εντός της αίθουσας του κινηματογράφου]
Και κάπως έτσι ξεκινά μία σειρά απίστευτων γεγονότων που θα φέρουν τους δύο ήρωες αντιμέτωπους με την διαφορετικότητα των δύο κόσμων από τους οποίους προέρχονται.
Η ταινία, όμως, δεν είναι απλά μία κλασσική ρομαντική κωμωδία. Ο Woody Allen, στο ρόλο του σεναριογράφου και σκηνοθέτη, κατάφερε μέσα από το πρίσμα μιας άλλης εποχής να αποτυπώσει την αλληλένδετη σχέση της φαντασίας με την πραγματικότητα. Όπως ανέφερε και ο ίδιος σε μία συνέντευξη του:
Η ταινία βασίζεται στο γεγονός ότι η φανταστική ζωή είναι πολύ όμορφη και αποπλανητική, ωστόσο πρέπει στην τελική να επιλέξεις μεταξύ της πραγματικής και της φανταστικής. Αν επιλέξεις την πραγματικότητα θα υποφέρεις. Αλλά αυτό είναι που σε κάνει άνθρωπο. Η επιλογή είναι το πιο ανθρώπινο χαρακτηριστικό.
Ωστόσο το πιο αξιοσημείωτο κομμάτι της ταινίας θα έλεγε κανείς πως είναι το τέλος της. Ο Woody Allen όταν τον συμβούλεψαν να το αλλάξει, ώστε η ταινία να αποκτήσει μεγαλύτερη επιτυχία, αρνήθηκε, λέγοντας πως το τέλος ήταν ένας από τους λόγους που την δημιούργησε εξαρχής.