Κοίτα με στα μάτια.
Τι βλέπεις;
Βλέπεις εμένα ή την αντανάκλαση αυτού που θα ήθελες να είμαι;
Σε κοιτώ στα μάτια. Βλέπω το παιδί και τον ενήλικα. Ποιός θα επικρατήσει στο τέλος; Μια ατελείωτη μάχη για την εξουσία του μυαλού.
Και τί άλλο είδες;
Είδα στα κλεφτά τα όνειρα σου. Αυτά που κρατάς για τον εαυτό σου. Αυτά που βρίσκονται στο παλάτι του γυάλινου κόσμου σου. Σε αυτόν τον κόσμο όμως δεν χωράνε επισκέπτες. Τον κρατάς ιδιωτικό, φοβάσαι μην στον σπάσουν. Εκεί κρύβονται οι πιο βαθιές σου επιθυμίες, οι φόβοι και οι ελπίδες σου. Όλα εκείνα τα συναισθήματα που σε καθορίζουν αλλά δεν βγάζεις ποτέ στην επιφάνεια. Εκεί στην ασφάλεια του παλατιού σου κατοικούν…
Κοίτα με στα μάτια. Σε προσκαλώ στον γυάλινο κόσμο μου.
Καλά δεν φοβάσαι;
Φοβάμαι.
Αν δεν σε αφήσω όμως να δεις τον κόσμο μου πώς θα ανακαλύψω τον δικό σου;
Τα μάτια, λένε, είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας. Δεν θα ήταν υπέροχο να μπορούσες με ένα βλέμμα να δεις την ψυχή μου και εγώ την δική σου;
Και τώρα που επιτέλους διασταυρώθηκαν οι ματιές μας εσύ βιάστηκες να κοίταξες αλλού, και εγώ έκανα το ίδιο. Πού να μπλέκεις τώρα με άλλους κόσμους, διαφορετικούς από τον δικό σου.
Και κάπως έτσι παραμείναμε ξένοι…