Αγαπητέ μου Θεόφιλε ή όπως αλλιώς θέλεις να σε λένε, σήμερα νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για ένα γεγονός που είμαι σίγουρος πως θα σημαδέψει καθοριστικά την νεότερη ιστορία. Εσύ πια δεν βρίσκεσαι εν ζωή, ωστόσο είμαι σίγουρος πως οι επίγονοί σου θα ήθελαν να συνεχίσουν την παράδοση που δέχτηκες αδιαμαρτύρητα δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Γι’ αυτό θα ήθελα να μεταβιβάσεις τις σκέψεις μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε όσους από αυτούς θεωρείς πως έχουν ευήκοα ώτα.
Τη αυτή ημέρα 7 Οκτωβρίου του ενιαυτού 2020 έλαβε πράξη η απόφαση περί της φασιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή». Είμαι σίγουρος πως δεν την γνωρίζεις ιδίοις όμμασι, αλλά κάτι θα έχεις υπόψη σου από τα δικά σου σκοτεινά χρόνια της περιωνύμου «Pax Romana». Αδιαμφισβήτητη αλήθεια είναι πως η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης αποτελεί πράξη νικητήρια και δικαιώνυμος, τουτέστι μια ηχηρή νίκη της δημοκρατίας έναντι του φασισμού. Ενός φασισμού που ισοπέδωσε και ξεθεμελίωσε τον κόσμο, τη ζωή μας πριν από δεκαετίες (δεν νομίζω να θυμάσαι) και συνεχίζει να εκκολάπτεται πολλαχώς μέσα σε κάθε κοινωνική δομή, μέσα από θύλακες ρατσιστικού παραληρήματος, με κανόνες όχλου ελέω φανατισμού και σκοταδισμού. Αλλά τι σου λέω, λίγα έζησες και εσύ στις μέρες σου; Θέλω όμως να σου πω πως εσύ δεν είχες και πολλές επιλογές. Ο ελέω θεού αυτοκράτωρ σου δεν άφηνε και πολλές επιλογές για αυτονόμηση. Συγκεντρωτισμός και άγιος ο Θεός. Εμείς όμως, Θεόφιλέ μου ή όπως αλλιώς θέλεις να σε λένε, έχουμε επιλογές. Έχουμε επιλογές δημοκρατικοφροσύνης που δεν χαμπαριάζουν από εκβιασμούς, από τραμπουκισμούς. Έχουμε επιλογές διασφάλισης της ελευθερίας μας ώστε να διατρανώσουμε με σθένος ότι δεν ανεχόμαστε αυτούς τους εκβιασμούς. Έχουμε επιλογές παιδείας που είτε το θέλουμε είτε όχι μπορεί και πρέπει να αποσκοπεί στη σωστή κατεύθυνση. Γιατί, αλίμονό μας, Θεόφιλε ή όπως αλλιώς θέλεις να σε λένε, αν η σημερινή απόφαση δεν απευθύνεται προς πάσα κατεύθυνση διά την σύσταση των αντιφρονούντων και διά την ίαση πάσας νόσου και πάσας μαλακίας. Έχουμε επιλογές που μας δίνουν ένα προβάδισμα, βρε αδερφέ, απέναντι στη δική σου εποχή. Εξάλλου, γι’ αυτό αυτά τα δέντρα, τα σημερινά δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό.
Γιατί, μεταξύ μας Θεόφιλε, αν αυτά τα δέντρα μπορούν να βολευτούν με λιγότερο ουρανό, τότε Θεόφιλε ο κόσμος μας πάει για φούντο. Όχι μόνο οικολογικά (αυτό το έχουμε νιώσει πολύ καλά στο πετσί μας Θεόφιλε ή όπως αλλιώς θέλεις να σε λένε τα τελευταία χρόνια), αλλά ανθρωπιστικά, ειλικρινά, ουσιαστικά, Θεόφιλε. Γιατί, αν ο άνθρωπος ζητά λιγότερη ελευθερία Θεόφιλε για να πιάσει τη βολή του, τότε Θεόφιλε η θέση μας μέσα στον κόσμο δεν μπορεί παρά να καταμαρτυρείται ως ανούσια, άσκοπη, αδικαίωτη! Η ζωή μας διψά για ελευθερία και ανθρωπιά και εμείς την ποτίζουμε μαύρο αίμα, Θεόφιλε. Τα παιδιά μας ζητούν να νιώσουν σαν άνθρωποι και εμείς τους δίνουμε υποκατάστατα ευτυχίας και ευημερίας για να μπαλώσουμε τον πόνο τους. Αν τα παιδιά ενωμένα και μονιασμένα θέλουν δικαίωση, πρέπει να τους τη δώσουμε Θεόφιλε. Όχι για τον Παύλο, όχι για τον Αιγύπτιο, για κανέναν εργάτη, αλλά για τα παιδιά Θεόφιλε. Για τα παιδιά που ψάχνουν έναν κόσμο χωρίς το μίσος. Γιατί δεν τους πάει το μίσος, Θεόφιλε. Δεν πρέπει να τους πάει το μίσος.
Αν ψάχνεις δικαίωση για τον κόσμο σου Θεόφιλε, μην ψάξεις μόνο στην εποχή σου. Η δικαίωση ήρθε σήμερα ξανά, Θεόφιλε, και ήρθε για αυτά τα παιδιά που περιφρουρήσαν καλύτερα από όλους το δικαίωμα να ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να ζουν αρμονικά και ειρηνικά.
Για τα παιδιά του Πειραματικού Γυμνασίου-Λυκείου Θεσσαλονίκης