Χωρίς αυτή δεν μπορώ να ζήσω.
Γιατί εγώ θέλω να ζω – όχι απλώς να επιβιώνω – και δεν ανέχομαι την απομόνωση της στο “ευ”.
Ξέρεις είναι η διάκριση σε απαραίτητα του “ζειν” και σε εκείνα τα “περιττά”.
Γιατί ακόμη οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πως τα “περιττά” είναι τα ουσιώδη και πάει καιρός από το παράπονο του Μίλτου. (βλ. Σαχτούρης Μίλτος)
Και από πότε εκείνη χαρακτηρίζεται “προνόμιο” και όχι ανάγκη εγγενής;
Για να υποστηρίξω το παραπάνω θα μπορούσα να προχωρήσω σε παράθεση ορισμού, ιστορικής αναδρομής, παραδειγμάτων, αποδείξεων και υποδείξεων, μα το γραπτό δεν της ταιριάζει.
Το γραπτό υπακούει σε κανόνες, απαιτεί στοιχειώδη μόρφωση και μεταδίδεται από πομπό σε δέκτη με την απαραίτητη συνδρομή λογικών διεργασιών.
Εκείνη εισβάλλει κατευθείαν στην ψυχή – και η ψυχή μου την έχει ανάγκη χωρίς να το ξέρω από πριν.
Και είναι ανθρώπινη μα τόσο εκτός του τούτου κόσμου – σαν οι ρίζες της, οι τόσο βαθιά χωμένες στην ανθρώπινη ύπαρξη, να μην άντεξαν την καταπίεση και να ευθύνονται για τις ρωγμές στην ματαιότητα.
Γιατί αν την ψάξεις θα τη βρεις στη μνήμη – και θα στο πουν τα δάκρυα.
Σαν επανάσταση στο πεπερασμένο, σύντροφος και συνοδοιπόρος.
Σαν πέμπτο στοιχείο της φύσης που υπερτερεί και εμπεριέχει όλα τα άλλα.
Σαν απάντηση σε ρητορικό ερώτημα, αντίδοτο στο ρατσισμό και νίκη ένταντι κάθε φασισμού.
Γιατί σ’αυτή βρίσκει καταφύγιο η ψυχή η δική μου και η δική σου, τη μοιραζόμαστε.
Σαν φως που μου θυμίζει που ανήκω ακόμη και αν με καλούνε τακτικά τα θλιβερά σκοτάδια.
(βλ.Το ξύλινο παράθυρο)
21/06 Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής
Αν στην έκθεση έπεφτε θέμα “περί μουσικής” δεν θα έγραφα τίποτα – στα 23 μου και ούσα πια φιλόλογος δεν ντρέπομαι.
Γιατί η ψυχή μου ξέρει πως δε θα πρόδιδα το καταφύγιό της υποκύπτοντας σε συστήματα και αξιολογήσεις.
Επικοινωνία έξω από όρια του λόγου – αυθεντική.
Μουσική και στόχος του παρόντος εγχειρήματος συμπίπτουν στην επικοινωνία.
Είναι και οι καιροί που απαιτούν ανάδειξη της ποικιλομορφίας.