Για κάθε αναζήτηση

Σκέφτηκα πως θα ήταν ταιριαστό να ξεκινήσω με κάτι αισιόδοξο. Το αποζητούν άλλωστε οι καιροί.
Έξω συννεφιά και μάλλον δεν διάλεξα την κατάλληλη μέρα για να γράψω αυτό το κείμενο. Θα δείξει.

Η πρόσκληση για την συμμετοχή μου εδώ με βρήκε -όπως και όλους- εν μέσω πανδημίας, να προσπαθώ να με βρω.
Η συγκυρία φάνηκε ιδανική κι αναρωτιέμαι ακόμα αν πιστεύω σε αυτήν ή όχι. Λέω πως δεν πιστεύω στις συγκυρίες όσο κι αν ο ρομαντικός εαυτός μου τείνει να εκπλήσσεται πάντα. Ωστόσο, οι άνθρωποι αλλάζουν και αυτή είναι μια παραδοχή αναγκαία για να μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου αισιόδοξο.

Αν η ζωή είναι ταινία, θέλω να λέω πως εγώ είμαι ο σεναριογράφος της, κι ας μπορώ μόνο τον δικό μου χαρακτήρα να πλάσω όπως φαντάστηκα. Βέβαια κι αυτό ψευδαίσθηση είναι, αλλά ίσως αξίζει να μιλήσουμε άλλη φορά γι’αυτό.
Κι αν η ζωή μας είναι αστραπή κι εμείς τρέχουμε πίσω της να προλάβουμε, ίσως ξεχάσαμε τι κυνηγάμε. Αν με ρωτάς, κυνηγάμε τους εαυτούς μας. Μπορεί, αν δεν ήμασταν τόσο απασχολημένοι να τους βρούμε, να μην τους είχαμε χάσει.

Ο αυτοπροσδιορισμός είναι σχετική έννοια, αλλά κανείς δεν το λέει αυτό.
Θα έπρεπε να προσδιορίζεις τον εαυτό σου κάθε μέρα και αυτό είναι κάπως κουραστικό οπότε άφησέ το καλύτερα.
Ο Χόρχε Μπουκάι λέει: “Νομίζω πως θα είμαστε πολύ πιο ζωντανοί αν τολμήσουμε να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε κάθε στιγμή ποιοι είμαστε.” και έβαλε σε μία πρόταση αυτό που εμένα θα μου έπαιρνε τρεις σελίδες να αναλύσω. Η αγωνία μου έτσι κάπως καταλάγιασε και δεν μπορώ παρά να το αποδώσω σε αυτόν.
Πολλά έχω μάθει από τα βιβλία κι ακόμα περισσότερα έχω φανταστεί, μα το πιο σημαντικό είναι ότι έμαθα πως οι άνθρωποι βρίσκουν τον εαυτό τους μόνο όταν σταματήσουν να τον ψάχνουν.
Οξύμωρο, ταυτόχρονα και λογικό αν το σκεφτείς.

Κι αν σταμάτησα να με ψάχνω, σίγουρα δεν έπαψα να ελπίζω ότι θα με βρω.
Κι αν με στριμώχνω σε μια κόλλα χαρτί, είναι γιατί έμαθα πως στα βιβλία μπορείς να ζήσεις χίλιες ζωές και μη μου πεις πως αυτό δεν σου ακούγεται συναρπαστικό.

Συνεπώς, η χαρά που βρίσκομαι εδώ είναι μεγάλη και ακόμα ελπίζω.

-Χριστίνα

Comments are closed.