Σκηνοθεσία : Γιώργος Λάνθιμος
Γλώσσα : Αγγλική
Διάρκεια : 1hr 59min
Το “The Lobster” είναι μια αλληγορική ταινία με στοιχεία σάτιρας. Πιο συγκεκριμένα, βρισκόμαστε σε μια δυστοπική κοινωνία, στην οποία είναι παράνομο να ζεις μόνος σου, χωρίς κάποιον σύντροφο. Σ’ αυτή την κοινωνία όμως δυο άνθρωποι για να γίνουν ζευγάρι πρέπει να έχουν μια καθοριστική ομοιότητα, όπως ρινορραγία.
Ο πρωταγωνιστής, David, ωθείται μετά από μια ρομαντική διάλυση 12 χρόνων σε ένα ξενοδοχείο, όπου έχει στη διάθεση του 45 μέρες για να βρει μία νέα σύντροφο. Η πολιτική του ξενοδοχείου είναι όμως η εξής: Στην περίπτωση που δεν καταφέρει κάποιος να βρει σύντροφο μέσα στο διάστημα των 45 ημερών, η κοινωνία τον απορρίπτει και τον μετατρέπει σε ζώο της επιλογής του, δίνοντας του «μια νέα ευκαιρία στη ζωή».
Ο David επιλέγει να γίνει αστακός, αιτιολογώντας τους λόγους της επιλογής του μέσα στην ταινία.
Η ταινία ξεκινά με τον πρωταγωνιστή να φθάνει στο ξενοδοχείο με τον αδερφό του, ο οποίος είναι πλέον σκύλος και οι 45 ημέρες αρχίζουν να μετράνε αντίστροφα. (Παρενθετικά, στην αρχή της ταινίας ο David πρέπει να αποφασίσει για την σεξουαλικότητα του, με περιορισμό επιλογών, ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφιλος. Τα ερωτήματα που τίθενται κατευθείαν είναι: πώς αποφασίζει κάποιος για την σεξουαλικότητά του σε λίγα δευτερόλεπτα; Γιατί πρέπει να εγκαταλείψει το ένα μέρος του εαυτού του υπέρ του άλλου;)
Αν και η υπόθεση είναι αρκετά παράξενη και περιέχει σε πολλά σημεία της κωμικά στοιχεία, μετά το τέλος της, θα μπορούσαν εύκολα να δημιουργηθούν στον θεατή σκέψεις πάνω στο πόσο χρόνο από τις ζωές μας αφιερώνουμε στο να βρούμε κάποιον για να αποφύγουμε το να μην μείνουμε μόνοι, είτε βραχυπρόθεσμα είτε για το υπόλοιπο της ζωής μας (;)
To “The Lobster” για μένα, πέρα από την εξαιρετική σκηνοθεσία και από την background μουσική (χαρακτηριστική στις ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου) είναι ιδιαίτερη, όχι μόνο λόγω της περίεργης ιστορίας που προσπαθεί να πει, αλλά και λόγω του τρόπου που προσπαθεί να την πει.