Είναι κάποια καλοκαίρια που δεν τελειώνουν ποτέ. Όσες μέρες κι αν περάσουν και όσα χρόνια. Μένουν χαραγμένα βαθιά μες στην ψυχή σου. Τα κουβαλάς παντού και πάντα μαζί σου σα φυλαχτό. Είναι κι αυτά κομμάτι σου. Ένα κομμάτι που αποφάσισες να αφήσεις ανέγγιχτο και ακατέργαστο. Χωρίς τις περιττές σκέψεις και τους ανούσιους στοχασμούς. Είναι σα να έκλεψες λίγη από την άμμο της παραλίας και να την αιχμαλώτισες σε ένα γυάλινο δοχείο.
Ξέρεις ποιο εννοώ…
Εκείνα τα γυάλινα μπουκάλια δίχως κάλυμμα που ταξιδεύουν ελεύθερα χωρίς εισιτήριο στη γαλάζια πολιτεία και μέσα τους κρύβουν ραβασάκια για τους αιώνιους θερινούς έρωτες.
Έτσι κι εσύ σφετερίστηκες λίγους από τους κόκκους της αμμουδιάς μαζί με τα πολύχρωμα, εξωτικά κοχύλια και τα εγκλώβισες σε έναν ατελείωτο χειμώνα, για να ‘χεις πάντα το καλοκαίρι μαζί σου…
Άραγε γίνεται να λησμονήσεις τις άπειρες στιγμές που περνούσες στην αγκαλιά της θάλασσας;
Με τον ήλιο που σου φιλούσε γλυκά το πρόσωπο και κάθε σπιθαμή του κορμιού σου…
Με τη σελήνη που σε έλουζε με το συμπαντικό της φως…
Μπορεί το καλοκαίρι να σιγοσβήνει και να δίνει τη θέση του σε άλλες εποχές, μα στην ψυχή σου κατέχει τα πρωτεία.
Όποιες καιρικές συνθήκες κι αν επικρατούν εκεί έξω εσένα δε θα σε αγγίζουν, διότι απλά έχεις το καλοκαίρι μέσα σου.
Έχεις στην ψυχή σου τη δίψα για ζωή, όπως το καλοκαίρι διψούσες για τις θάλασσες.
Έχεις το δικό σου φως που εκπέμπει η ύπαρξή σου, όπως ο ήλιος φωταγωγεί όλη την πλάση.
Έχεις την αλμύρα στα χείλη σου, όπως κάθε πίκρα που φέρνει η ζωή.
Έχεις ακόμη κάτι απ’ την τρέλα και το πάθος που μόνο το θέρος κουβαλάει μαζί του.
Είσαι η προσωποποίηση του καλοκαιριού κι ας μην το γνωρίζεις.
Όπως ερωτεύομαι κάθε χρόνο αυτή την εποχή. Έτσι ερωτεύομαι και σένα ξανά από την αρχή.
Κι ας κρατήσει για πάντα η αγάπη αυτή, όπως το καλοκαίρι στην ψυχή μας!
This is not a goodbye, but a sea you really soon!
Φωτογραφία: Χαλκιδική